CIRCUIT GUSTAVE COURBET DAG 4
Traject Longeville - Source de la Loue - Lods 19 KM

© L.A.W.V.VIA-VIA
Sorce de la Loue
Vertrekpunt
Afstand
Korte karakteristiek








 Église St. Nicolas in Longeville
Ongeveer 19 km.
Deze stevige dagwandeling vormt de vierde etappe van het Circuit Gustave Courbet. We starten bij Église St. Nicolas in Longeville. De route volgt de rood-witte markering van de GR590 langs de oostzijde van het Plateau van Longeville. We wandelen over de Rochers du Capucin met Belvédère Le Moine de la Vallée en Belvédère de Renédale om af te dalen daar de Source de la Loue. Door de Gorges de Nouailles komen we in Mouthiers-Haute-Pierre om vandaar aan de zuidzijde van de Loue naar het eindpunt van deze dagwandeling Lods te wandelen. De routemarkering is niet overal even goed aangegeven en de routekaarten IGN 1:25 000, 3324ET Arc-et-Senans - Quingey en 3424OT Ornans - Source de la Loue waarop de GR590 en GR595 zijn beslist nodig!!

ROUTEBESCHRIJVING

Voor deze dagwandeling vertrekken vanuit Longeville, gelegen op 670 meter hoogte op het Plateau van Longeville ten westen van de bovenloop van de Loue aan de voet van de Mont Rochet (853 m). Dit Plateau van Longeville bestaat hoofdzakelijk uit weidegebied. Naar het noorden duikt de Ruisseau de Raffenot vanaf het plateau het dal van de Loue in. In zuidwestelijke richting ligt het Bois du Désert dat een hoogte van 930 meter bereikt en waar het voorafgaande traject van de GR590 doorloopt. Naar het oosten wordt het plateau begrensd door de steile hellingen van het diep ingesneden erosiedal van de Loue met de markante rotswanden van de Rochers du Capucin. In 1120 duikt Longeville voor het eerst op in een oorkonde en in de Middeleeuwen hoort Longeville aan de Heerlijkheid Châteauvieux. De Église St. Nicolas stamt uit 1235 en raakt in verval na de verschillende oorlogen in de 17e eeuw. De klokkentoren wordt in 1730 herbouwd, zoals te zien is in een gotisch rozet op de muur van de klokkentoren. Tussen 1743 en 1776 wordt de Église St. Nicolas ingrijpend vernieuwd door architect Claude Pierrot met behoud van van het toegangsportaal uit de 13e eeuw. Bij de Vrede van Nijmegen in 1678 komt het dorp samen met de Franche-Comté aan Frankrijk toe. In de oude dorpskern vinden we nog enkele oude boerderijen in de karakteristieke stijl van Haut-Doubs uit de 17e tot 19e eeuw behouden. Ook het traditionele lavoir ontbreekt niet.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Ochtendidylle in de omgeving van Longeville
Langs de Église St. Nicolas kiezen we het asfalt van de D27. Na goed één kilometer klimmen pikken we in de vierde haarspeldbocht bij het wegkruis de route van de GR590 op en gaan op pad vanaf het wegkruis over het wildrooster in oostelijke richting, de rood-witte markerking van de GR590 volgend. Al gauw blijkt dat deze markering te wensen overlaat. Op de topografische kaart staat namelijk een onderbroken lijn, wat duidt op weinig of geen markering. Gelukkig is de weg niet zo moeilijk te vinden en volgt voorbij een stal de bosrand boven aan de hellingen, die steil afzinkt naar het dal van de Loue. Geregeld hebben we wijdse vergezichten naar het noorden met de Loue diep onder ons. We wandelen boven over de Rochers du Capucin, kalkrotsen die hier met een hoogte van bijna 800 meter dominant het de Vallée de la Loue beheersen. Zo komen we aan het prachtige uitzichtpunt Le Moine de la Vallée. Hier is het panorama wijds met Vuillafans en Lods in het noordwesten, Mouthier-Haute-Pierre in het noorden, haast binnen handbereik en de Gorges de Nouailles naar het zuidoosten met alle rotsformaties aan de overzijde van de Loue. Een plek om even te genieten. Indrukwekkend!!

© L.A.W.V.VIA-VIA
Op pad langs de Rochers du Capucin
We komen nu op de parkeerplaats die toegang geeft tot dit uitzichtpunt Le Moine de la Vallée. Even volgen we de D376 tot Grange Carrée. Hier voert ons de GR590 terug in de helling van Vallée de la Loue. Het is aan te raden hier niet de GR590 te volgen. Deze route, die dalend en weer klimmend ons naar de rand van de Gorges de Nouailles moet brengen is op een gruciaal punt slecht gemarkeerd en je loopt je dan verloren in de steile, glibberige helling van Malchenaux. Er is dan geen weg terug!! Blijf dus de D376 meer dan één kilometer volgen tot de picknic plek en de verwijzing naar de parkeerplaats, die wijst naar het Belvédère de Renédale. We volgen deze route tot aan de rood-witte markering van de oorspronkelijk gevolgde GR590. Naar links ligt op korte afstand het Belvédère de Renédale, dat een indrukwekkend uitzicht biedt op de Gorges de Nouailles, de Roche d’Hautepierre aan de noordzijde van Mouthier-Haut-Pierre en de Vallée de la Loue. Vanhier voert ons de route van de GR590 zo’n twee kilometer in zuidwestelijke richting boven langs de bergkam van de diepe rivierkloof. Aangekomen op een viersprong gaat het linksaf en dalen door het Bois du Lord af naar de parkeerplaats ten noorden van het dorpje Ouhans. Vanaf de parkeerplaats verdiept zich het dal en mondt uit in en dalpan, waarin de Loue aan de voet van een ruim 100 meter hoge kalkwand ontspringt.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Belvédère Le Moine de la Vallée - Mouthier-Haute-Pierre
We lopen omlaag en onze inspanningen worden beloond als we na een laatste bocht plotseling in het indrukwekkende keteldal van de Source de la Loue staan. In deze enorme put met steil oplopende rotsen komt de Loue met groot geweld uit de rotsen te voorschijn. Het bulderende lawaai wordt veroorzaakt door de grote watermassa die uit de 100 meter hoge kloofwanden naar beneden raast. Dat de Loue gevoed wordt door onderaardse delen van de Doubs en doorsijpelend regenwater, wordt pas duidelijk als in 1901 André Berthelot, zoon van de beroemde chemicus Marcelin Berthelot, een wandeling naar de Source de la Loue maakt. Tot zijn verbazing merkt hij op dat het water die dag de kleur en de geur van absint heeft. Twee dagen eerder is de Pernodfabriek in de garnizoensstad Pontarlier ten prooi gevallen aan een uitslaande brand, veroorzaakt door een blikseminslag. Om een ramp te voorkomen hebben de medewerkers alle opgeslagen absint in de rivier de Doubs laten stromen. Men spreekt van een miljoen liter. André Berthelot heeft met zijn ontdekking een oud raadsel opgelost: het water uit de karstbron van de Loue blijkt afkomstig van de Doubs.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Source de la Loue
We nemen hier alle tijd om te pauzeren en ons te laten imponeren door dit indrukwekkende natuurfenomeen dat Source de la Loue heet. Het wordt ons duidelijk dat Gustave Courbet hier op geheel eigen wijze menig uur vol overgave heeft kunnen doorbrengen achter zijn schildersezel om die natuurimpressie aan het schildersdoek toe te vertrouwen. Ook wij zijn sprakeloos. Toch gaat de route nog verder. We verlaten het keteldal en volgen weer de GR590, die nu stroomafwaarts op de westelijke oever van de Loue door de Gorges de Nouailles verloopt. Het is nog een inspannende wandeling om op deze oever van de Loue door de smalle kloof de bruisende en kolkende rivier vanaf de oorsprong te vervolgen. Met zijn 300 meter hoog oprijzende rotswanden is deze dicht beboste, lommerrijke kloof smal en slingert met een aantal ruime bochten vanaf de bron, waarbij we zo’n 180 meter hoogte verliezen. Onderweg komen we langs de Grotte de Nouailles en een enkele keer veroorzaakt een van de helling stromend beekje en wat natte en glibberige passage. Hekwerken zorgen hier voor een veilige doorgang.

© L.A.W.V.VIA-VIA
De Loue in de Gorges de Nouailles
Bij de waterkrachtcentrale aangekomen gaat de route verder op de andere oever en hebben we weer even asfalt onder onze voeten. Rechts van ons in de helling ligt de Source du Pontet en Grotte des Faux Monnayeurs. Deze drukbezochte grot is in de Middeleeuwen al een toevluchtsoord maar zeker tussen 1634 en 1640 als er oorlog is om de Franche-Comté. Opgravingen hebben o.a. munten, zelfs uit de Keltische periode, aan het licht gebracht maar ook potscherven, kledingspelden en bijlen. In 1802 zou een bende valsemunters zich hier schuil gehouden hebben, vandaar de naam Faux Monnayeurs. Speleologische uitstapjes in 1901 zijn de aanzet tot wetenschappelijk onderzoek. Hieruit blijkt dat in het achterste deel van de grot een verbinding is met de Source de Pontet, die ook hier met een kleine waterval aan de oppervlakte komt. We wandelen door tot aan de wegwijzer van de Haute Vallée de la Loue met daarop de richting naar Mouthier (25 minuten) en Cascade de Syratus (15 minuten). Het is duidelijk wij kiezen deze richting naar Mouthier-Haute-Pierre.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Mouthier-Haute-Pierre - Oude brug over de Loue
We komen nu aan de eerste huizen van Mouthier-Haute-Pierre, die direct aan de snelstomende Loue liggen. Het smalle dal van de bovenloop van de Loue, die van het zuidoosten naar het noordwesten stroomt vanuit de wilde rotskloof van de Gorges de Nouailles, is hier nog smal. Het dorpje zelf ligt wat hoger in de helling aan de D67. De oude dorpskern bestaat uit smalle straatjes met een groot aantal huizen van burgers en wijnboeren in de karakteristieke bouwstijl van Franche-Comté uit de 16e tot 18e eeuw. De Église Saint Laurent stamt oorspronkelijk uit de 12e eeuw. Haar huidige uitstraling in Gotische Flamboyantstijl krijgt de kerk bij een ingrijpende verbouwing in de 16e eeuw. Zij heeft een rijk interieur met beelden uit de 15e eeuw en 17e eeuw evenals een preekstoel en koorstoelen uit de 18e eeuw. Van de oorspronkelijk Priorij is van de kerk weinig bewaard gebleven, alleen het kloostergebouw is behouden. De oorsprong van Mouthier gaat terug tot de stichting van het Benediktijnerklooster Saint Pierre de la Haute-Pierre in de 9e eeuw. De monnikken ontginnen de streek en vormen zo de grongslag voor bewoning. In 1639 wordt het dorp door de troepen Hertog Bernhard von Sachsen-Weimar tijdens de 30-jarige oorlog verwoest. Mouthier komt in 1678 bij de Vrede van Nijmegen samen met de Franche-Comté aan Frankrijk. Pas in 1962 wordt de officiële naam van Mouthier veranderd in Mouthier-Haute-Pierre.

© L.A.W.V.VIA-VIA
"Perpetuum Mobile" onderweg naar Lods
We lopen door tot de stenen brug uit de 16e eeuw, die de beide oevers van de Loue met elkaar verbindt. Hier steken we het water over en vervolgen de GR590 westwaarts. Een pittige klim wacht op ons. We bereiken punt 507, waar het asfalt ophoudt en de weg onverhard doorloopt. Na een honderdtal meter kiezen we ervoor naa Lods af te dalen. Eerst door het bos van La Ressille en dan door de weilanden. Het is er modderig door het vele regenwater van de afgelopen dagen. Bijna bij de Loue aangekomen in Le Bief Poutot passeren we nog een klein waterkunstwerkje. Op een rad zijn conservenblikken gemonteerd die van een brommerwiel een Perpetuum Mobile maken. Zo bereiken we de oude stenen brug, de pitoreske entrée van Lods. De dagwandeling zit erop!

DAG 5
 Traject Lods - Châteauvieux-les-Fossés - Vuillafans - Montgesoye - Ornans 14 Km

Deze wandeling is met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard.

Charles Aerssens

KAARTEN

- TopoKaart IGN 1:25 000, 3324ET Arc-et-Senans - Quingey
- TopoKaart IGN 1:25 000, 3424OT Ornans - Source de la Loue

GIDSEN:

- Michelin Groene Gids Bourgondië - Jura, ISBN 20-600-0025-4
- Capitool Reisgidsen: Frankrijk, ISBN 90-410-1806-9 NUGI 471

Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 30-07-2007 door C.P.J. Aerssens