LANGS DE OURTHE 5
Traject Cowan - Roche de Bistain - Pont de Brisy - Cetturu 16 km
We waren tegen 10.15 uur in Houffalize, waar we de laatste keer de Ourthe wandeling hadden afgesloten. Snel lieten we het Ardennenstadje achter ons en reden richting Clerveaux. Bij de eerste afslag namen we de weg naar Cowan. Bij de kerk op een wat onduidelijke parkeerplaats hielden we halt en deden de wandelschoenen aan en pakten de rugzakken met drinken en proviand.
De weersomstandigheden waren prettig: een beetje fris en een schraal zonnetje. In elk geval goed wandelweer! We togen op pad en volgden eerst de verharde weg via Vissoule, waar in dit afgelegen gehucht een heus "Hotel Relax" lag. Alles leek uitgestorven. We vervolgden onze weg in noordelijke richting en kregen bij het laatste huis gezelschap van een hondje. Het week op deze inspannende wandeldag niet meer van onze zijde en zou ons de hele verdere dag gezelschap houden. Na een paar honderd meter kwamen we op een viersprong die gemarkeerd werd door enkele kolossale beukenbomen. Hier sloegen we linksaf en volgden het halfverharde pad onder de hoogspanningsmasten door. Door weilanden en langs bosranden liepen we tot we opnieuw onder de hoogspanningsmasten door moesten. Op een T-splitsing gingen we naar links, het weggetje volgend kwamen we op een bospad en eindelijk in de richting van de Ourthe.
De Ourthe was hier nog slechts een klein stroompje, maar altijd nog breed genoeg om er niet zonder natte voeten over te kunnen steken. Het werd tijd voor een middagpauze. Er werd gegeten en gedronken. Allereerst werd de voortreffelijke appeltaart van Marion verorberd. Jan had deze in zijn rugzak tot hier gebracht en kon slechts de lege vorm weer in zijn rugzak opbergen We lieten ons dit voortreffelijke baksel goed smaken. Marlien zou eigenlijk dit recept ook eens moeten overnemen en uitproberen!! Slechts enkele kruimeltjes vielen eraf voor onze mascotte, Marion kon immers niet tegen die smachtende oogjes.
Na deze rustpauze gingen we opnieuw op pad. Maar al gauw raakten we het spoor bijster. We staken een zijstroompje van de Ourthe over via een wankel bruggetje, maar Charles merkte dat het pad ons in zuidelijke richting bracht, terwijl we naar het noorden moesten. Jan moest als voorloper omdraaien. Het was nu zaak om weer zo dicht mogelijk naar de Ourthe toe te komen. Hiervoor kozen we een bijna onmogelijke weg, we moesten ons eigen pad banen door het lage struikgewas, de stekelige braamstruiken en de omgevallen bomen. Plotseling schoot er een ree voor ons weg. We zagen nog juist het witte staartje wegduiken in het struikgewas. Eenmaal in de buurt van de Ourthe aangekomen, nog steeds op de zuidelijke oever, ging het wat gemakkelijker. Het waren slechts enkele hindernissen die we moesten bedwingen zonder al te grote inspanningen. Naar mate we verder in noordoostelijke richting liepen werd het pad meer begaanbaar. Zo bereikten we de verharde weg van Tavigny naar Gouvy.
Bij een oude stenen brug over de Ourthe: Pont de Brisy namen we opnieuw de tijd voor een pauze. De boterhammen en de koffie kwamen tevoorschijn. Marion ontdekte een defecte gele wegafzettingslamp in het water en haalde deze op het droge. Ze dacht hier Peter een plezier mee te doen. Jammer dat Peter even verderop deze pech-lamp moest verliezen. Pech!! Alle moeite was voor niets geweest. Verder ging het na deze pauze over de verharde weg, nog steeds de bovenloop van de Ourthe volgend. Na goed 2 Km kwamen we bij een camping. Hier lag het eindpunt van vandaag. We zouden hier de Ourthe verlaten en door de binnenlanden terugkeren naar ons vertrekpunt in Cowan. We pikten de rood-wit gemarkeerde GR57 op en volgde deze in zuidelijke richting door het Bois de Lihérin. Het pad ging geleidelijk aan omhoog en weldra zaten we 480 m hoogte. Het pad volgend kwamen we voorbij een grote boerderij en een heus Chateau, dat in een park met majestueuze bomen lag.
We staken hier de doorgaande weg over en moesten ons weldra opnieuw een weg banen over een pad dat al lang geen wandelaars meer had gezien. De eerste gelegenheid naar rechts namen we. Door lage bossen bereikten we het open landschap en hadden een weids uitzicht in zuidwestelijke richting over de Ardeense hoogvlakte, hier afwisselend met akkers, weiden en bossen. Aangekomen bij een 5-sprong werd de kaart voor de dag gehaald om te kijken waar we precies zaten. Het bleek dat we van de geplande route waren afgeweken. Maar geen nood, het wandelplan werd ter plekke gewijzigd. We kozen voor de half verharde weg in zuid-westelijke richting, die ons door de weilanden naar Cetturu zou brengen. Hier pikten we linksaf slaande opnieuw een gemarkeerde wandelroute op. In het bos, nog juist voor we de doorgaande weg van Cetturu naar Tavigny bereikten, hielden we een laatste pauze. De rugzakken werden geledigd van de laatste resten versnaperingen en drankjes. Nog slechts 4 kilometer waren we van ons einddoel verwijderd.
Na deze laatste rust wachtte ons nog slechts asfalt. Gelukkig kwam er weinig verkeer over deze binnenwegen en voor een stevig marstempo zo aan het einde van de dag was dit wel aangenaam wandelen. In Tavigny kwamen we voorbij het plaatselijke Chateau. Dit was nu in gebruik als Hotel-Restaurant maar kon duidelijk een opknapbeurt gebruiken.
Het weer was intussen in de loop van de middag somberder geworden. Gelukkig was het niet koud en viel er geen regen. We zouden het vandaag droog houden. Toch baarden de laatste 2 kilometer ons grote zorgen. Onze trouwe mascotte begon duidelijk tekenen van vermoeidheid te tonen en zwalkte niets vermoedend over de weg, niet alleen zichzelf maar ook de auto's in gevaar brengend. De automobilisten keken soms met boze blik naar ons, maar wij konden er ook niet veel aan doen: we konden deze viervoeter niet aan de lijn nemen. Marion had er veel moeite mee dat de hond zichzelf in groot gevaar bracht. Gelukkig liep alles goed af en bereikten we zonder kleerscheuren het punt van vertrek. Hier voelde onze mascotte zich wellicht weer op zijn gemak, want hij was meteen verdwenen.
De wandelschoenen en de rugzakken verdwenen in de auto en op ging het naar Houffalize voor een kopje koffie en een pilsje. Even nog een kaart kopen en een krantje en dan in een warm Café even bijkomen van de inspanningen van de dag. Tot onze verassing bleek een pilsje tussen 17.00 uur en 18.00 uur tegen een speciale prijs te worden uitgeschonken en daar maakten we natuurlijk gebruik van.
Weer op de been voor de laatste etappe blijkt de gekozen route dood te lopen in het bos en zijn we gedwongen over de grote weg naar Bra te wandelen. Gelukkig is er weinig verkeer en bereiken we spoedig de auto’s achter de kerk. Even de wandelschoenen uit, omkleden en dan terug naar huis.
Charles Aerssens
Deze wandeling is met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard.
KAARTEN:
- TopoKaart NGI 1:25 000, 60/3-4 Wibrin - Houffalize
- Wandelroute uitgezet in eigen beheer "Via-Via"
Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 20-10-2000 door C.P.J. Aerssens