DER EIFELSTEIG - DAG 1
Traject Kornelimünster - Rott - Roetgen 15 KM

© L.A.W.V.VIA-VIA
Kornelimünster - Benediktusplatz
Vertrekpunt
Afstand
Korte karakteristiek







 Kornelimünster
Ongeveer 14 km
De eerste etappe is ideaal voor het inlopen, want de route begint behoedzaam, zonder al te veel inspanningen. We verlaten Kornelimünster en volgen de markeringen door het dal van de Inde eerst langs de voormalige Vennbahn. We doen het dorpje Hahn aan en de buitenwijk van Walheim langs Schloss Friesenrath. Rott laten we links liggen om vervolgens door het bos omhoog te wandelen naar de indrukwekkende “Struffelt Heide”, het hoogtepunt van deze etappe door open typisch veenlandschap. We dalen af naar de voet van de Dreilägerbachtalsperre en bereiken met eindeloze vergezichten rondom Roetgen ons einddoel Roetgen.

ROUTEBESCHRIJVING

De Eifelsteig start in het historische stadje Kornelimünster, gelegen onder de rook van Aken, eens de stad van Karel de Grote. Midden in het plaatsje op de Benediktusplatz, het centrale marktplein, bestraat met kinderkopjes uit basalt uit Mendig in de Vulkaaneifel en omgeven met fraaie burgerlijke woningen uit de 17e en 18e eeuw, vertrekken we. We worden uitgeleide gedaan door de H. Cornelius, die ons vanaf de voormalige abdijkerk, nu parochiekerk, nastaart. De kerk is een driebeukige donkere basilica met een barok altaar en een barok orgel van Johann Joseph Couven (1701-1763). Heel fraai is ook het koorgestoelte met houtsnijwerk op het altaar. Op de zuilen zijn enkele fresco ´s te zien met een heilige met staf en een heilige die een duivel aan zijn voeten heeft. Voor in de kerk zijn twee doorgangen waarboven de beelden van Petrus en Paulus te zien zijn. Ook staat er een zandstenen beeld van de H. Cornelius met op de pilaar ook kleine afbeeldingen van heiligen en pelgrims.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Kornelimünster - Kirche St. Kornelius am Benediktusplatz
De oorsprong van deze abdijkerk gaat terug tot de stichting van een Benedictijnenabdij in 813 door Lodewijk de Vrome (778-840), een zoon van Karel de Grote. De eerste steen van dit klooster “Monasterium Sancti Salvatoris ad Indam“ wordt in 817 gelegd. Benedictus van Aniane is de eerste abt en ook rijksabt. De kerk werd toegewijd aan Sint Salvator. In 881 wordt de abdijkerk door de Noormannen verwoest. Onder de heerschappij van Keizer Otto III volgt de herbouw van een driebeukige basilica, eerst in Romaanse, later in Gotische stijl. Vrijgevige schenkingen leiden tot welvaart, aanzien en macht. Vanaf de 13e eeuw gaat het economisch bergafwaarts en in 1310 verwoesten Akense burgers de abdij. De abdijkerk wordt herbouwd en in de 14e, 15e en 16e eeuw worden zijbeuken aangebouwd onder de architecten Heribert von Lülsdorf en Heinrich von Binsfeld. Men heeft namelijk niet genoeg ruimte om de groeiende stroom pelgrims onder te brengen. Door de toenemende belangstelling van pelgrims verliest het klooster wel aan geestelijke betekenis, hoewel het ooit als voorbeeldklooster is gebouwd. Hierin verandert de welvaart uit de 18e eeuw niets en er wordt gewerkt aan de nieuwbouw van het klooster, vergrotingen aan het gebouw en aan de barokisering van de kerk. In 1706 wordt de Corneliuskapel door Rüttger Stephan von Neuhoff-Ley gebouwd. Met de Franse bezetting in 1797 komt er een eind aan de politieke zelfstandigheid van de abdij, maar de abdij zelf wordt pas in 1802 opgeheven. De kloostergebouwen gaan in particulier bezit over met uitzondering van de kloosterkerk die aan de parochie komt.

Als we de Benediktusplatz verlaten, valt ons de gesloten bouwwijze met de smalle huizen met merendeels spitse gevels op. Het bouwmateriaal is een bruinachtige breuksteen uit het Devoon en de zogenaamde Blauwsteen, een kolenkalksteen. Hier en daar is het gebruik van vakwerk te zien. De huizen zijn vaak met leien gedekt, de eerste verdieping ligt meestal hoger dan het straatniveau en dikwijls hebben de huizen kelders. Katrollen aan de gevels laten zien dat vroeger ook de zolders als opslagruimtes zijn gebruikt. Erkers en tralievensters verfraaien de aanblik van het plein. We passeren het bruggetje over de Inde, steken de B258 over en gaan naar links. We volgen de markering naar rechts over Unter den Weiden langs de oever door het dal van de Inde, een zijriviertje van de Rur, dat ontspringt in de buurt van Raeren in het oosten van België. Aan het einde van het asfalt gaat het naar links via een houten bruggetje over de Itterbach en steken vervolgens opnieuw de B258 over verder door het dal van de Inde.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Kornelimünster - Viaduct voormalige Vennbahn
Zo wandelen we onder de bogen van het spoorviaduct van de voormalige Vennbahn door. Naar rechts langs een manege volgen we klimmend en dalend het tracée van de Vennbahn. Deze spoorlijn is in de 19e eeuw gebouwd door Pruissen om snel en gemakkelijk steenkool en ijzererts te vervoeren, waardoor ook de economie van plattelandsgebieden kan opleven en de inwoners werk vinden in de industriële centra. De opening vindt plaats op 4 november 1889. In WOI krijgt het vanwege zijn ligging aan het westelijk front een nieuwe functie om via de deze lijn soldaten naar de fortengordel rondom Luik te sturen. Na deze oorlog worden in kader van het Verdrag van Versailles de Pruisische kantons Eupen en Malmedy bij België gevoegd. Dit heeft tot gevolg dat de spoorlijn de nieuwe grens verschillende keren doorkruist en er dus iedere keer grenscontroles nodig zijn. Maar het belang van het goederenvervoer vermindert sterk na WO I. Tijdens WOII is de spoorlijn een belangrijk doel van het Ardennenoffensief, het merendeel van de bruggen en tunnels wordt vernield. De wederopbouw laat op zich wachten en een deel wordt zelfs niet meer hersteld. De lijn raakt meer en meer in verval en er wordt nog een poging gedaan de lijn te exploiteren voor toeristische doeleinden. Hieraan komt in 2005 een einde. Nu worden delen geasfalteerd en ingericht als fietsroute.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Hahn - Op weg langs de voormalige Vennbahn
We bereiken het gehucht Hahn, dat deel uitmaakt van Walheim, en dalen af door de Knipp naar de Hahner Strasse, die we naar rechts vervolgen. Naar links steken we de voetgangersbrug over de Inde over en wandelen stroomopwaarts tot aan de bushalte Hahn-Steinbruch. Hier gaan we opnieuw met een brug over de Inde en we houden de markering aan op het bospad. Zo komen we langs enkele oude historische kalkovens in het kalkgroevengebied van Walheim. Walheim en Hahn zijn tot 1964 centrum van de kalkindustrie. Dan worden de kalkbrandovens stilgelegd en verworden ze tot industrieel monument. Na de grote trechterovens komen we naar rechts op een parkeerplaats, waar we scherp naar links afbuigen en op een picknick- en kinderspeelplaats uitkomen. Met een ruime bocht tegen de klok in wandelen we door het bos naar de Pannekogweg. Naar rechts bereiken we het gehucht Friesenrath. Opnieuw passeren we de Inde en voorbij het kapelletje gaat de route linksaf de Friesenratherweg in.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Sinzinger Schneise - Oude routemarkering
Langs het oude schooltje, het kerkje en weer eens over de Inde wandelen we verder naar het einde van de bebouwing. Over het water gaat een onverhard pad naar links. We volgen deze licht stijgende weg tot aan de T-splitsing met de Kitzenhausweg en gaan rechtsaf. Als we de Schutzhutte gepasseerd zijn, komen we aan het gehucht Kitzenhaus met enkele verdwaald liggende boerderijen. Na het laatste huis gaat de route even naar rechts en meteen linksaf. Een kaarsrecht bospad over de Sinzinger Schneise leidt ons zuidwaarts langs een oude wegmarkering. Zo bereiken we de Vichtbach, die we naar rechts volgen en bij de Uelenfurt Brücke oversteken. Een klimmetje brengt ons naar de Köningsbergerstrasse, die we oversteken en bergop komen we aan een parkeerplaats aan de L238. Ook hier oversteken en nu komen we over een breed grindpad in het Naturschutzgebiet Struffelt Heide. Dit pad stijgt en brengt ons naar het hoogste punt van de etappe op een hoogte van 455 m bij Am Scheitelpunkt. Hier wandelen we bij de viersprong met infobord rechtsaf de vlakte op en zijn nu midden in het Naturschutzgebiet Struffelt Heide.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Vlonderpad in Naturschutzgebiet Struffelt Heide
Struffelt Heide is een gebied waar veel zangvogels voorkomen, die zich hier hebben teruggetrokken door de intensivering van de landbouw en bosbouw.. De extensieve begrazing die hier vroeger op de heide heeft plaatsgevonden, is gunstig voor veel vogelsoorten. Na het beëindigen van deze beweiding en een lange periode van braakligging heeft er meerdere keren brand gewoed. Dit heeft geleid tot het massaal opkomen van de adelaarsvaren. Deze plant probeert men nu door vernatting, maaien en begrazen met schapen terug te dringen, waardoor de soortenrijkdom behouden blijft. De zangvogels varen er wel bij. Zo hebben de bodembroeders open terrein met een structuurrijke kruidlaag nodig om zich goed te verstoppen. Solitaire bomen dienen als zang- en uitkijkpost. In het gebied komen de roodborsttapuit, de boompieper en de fitis voor.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Waterpartij bij Wassergewinnungs- und Aufbereitungsgesellschaft Nordeifel
Het vlonderpad door Naturschutzgebiet Struffelt Heide volgen we tot aan het einde. Met een bocht naar links dalen we af naar de secundaire weg K24 en de stuwdam van de Dreilägerbachtalsperre. We steken de straat schuin over en dan volgt er naar een steile afdaling, eerst over trappen en vervolgens over steil bospaadje slingerend naar beneden langs de stuwdam. Zo komen we op de L238 met naar links zicht op de stuwdam van de Dreilägerbachtalsperre, waarvan het water dient als drinkwatervoorraad voor de omgeving, zelfs voor Kerkrade. We steken de drukke weg over en gaan door de poort het bedrijfsterrein van het Wassergewinnungs- und Aufbereitungsgesellschaft Nordeifel op. De gebouwen met ervoor een prachtige waterpartij laten we rechts liggen en lopen er naar links omheen langs het hekwerk. Boven gaat de route naar links over een bospad, dat overgaat in een karrenspoor door weilanden. We volgen de Grölisbach en na een kruising komen we door een holle weg in het bos bij het oude spoortracé van de Vennbahn. De route leidt ons van hier naar de eerste huizen van Roetgen, waar we aan de Bundesstrasse B258 met de Postweg onze dagwandeling afsluiten.

DAG 2
 Traject Roetgen - Hohes Venn - Mützenich - Monschau 22 Km

Deze wandeling is met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard.

Charles Aerssens

KAARTEN

- Wanderkarte Eifelverein 1:25 000, NR. 1 Aachen - Eschweiler - Stolberg
- Wanderkarte Eifelverein 1:25 000, NR. 3 Monschauerland - Rurseegebiet

GIDSEN:

- Wanderführer Eifelsteig, Hans-Peter Schmitz, Teil 1: Aachen - Blankenheim, ISBN 978-3-921805-565
- Eifelsteig Wanderführer, Christiane Rüffer-Lukowicz, Jochen Rüffer, ISBN 978-3-761622-094
- EifelSteig Schöneres Wandern Pocket, Ulrike Pollert, Wolfgang Todt, ISBN 978-3-934342-286



Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 14-09-2009 door C.P.J. Aerssens