[IMAGE]

Kerstvakantie. Eindelijk is het zover. Na de laatste enerverende schoolweek in dit kalenderjaar met rapportvergaderingen, indoor-sportdag en kerstviering is voor ons de welkome rust van enkele dagen zonder gesprekken over fusie en de verwachtingen voor de komende periode een aangename adempauze. Al begin december hadden we dan ook besloten om in elk geval met ons clubje weer op pad te gaan. Marion en Marlien lieten verstek gaan en konden zich op 22 december niet aansluiten bij de wandelvrienden van "Via-Via". Alleen Lorenz gaf acte de présence en hoort zo eigenlijk toch ook al langzaam tot de "harde kern" van L.A.W.V. "Via-Via". Misschien moet de ballotagecommissie zich eens buigen over een permanent lidmaatschap van onze man uit Twente!

Om tot een definitief besluit te komen waar we deze dag zouden gaan wandelen hadden we weinig tijd nodig. Peter had als lid van Natuurmonumenten enkele gebieden onder de loep genomen en al snel viel het besluit om achter Heesch, bij Nistelrode in natuurgebied Maashorst te gaan lopen. Hij zocht contact met het Bezoekerscentrum Slabroek voor de nodige informatie. Het was jammer dat het bezoekerscentrum vanaf 15 december gesloten was en wij dus daar ter plaatse geen informatie konden krijgen. Beloofd werd ons informatie op te sturen. Maar op de dag van vertrek had Peter nog niets in zijn brievenbus gevonden. Charles was nog op pad gegaan voor een topografische kaart van het gebied, maar dit lag verspreid over een drietal kaarten, wat voor de wandeling niet erg bruikbaar was. Ook de computeruitdraai van de digitale atlas was niet optimaal. Gelukkig had Peter nog een fietskaart van dit gebied en daarmee konden we op weg.

Jan moest worden gebeld om af te spreken waar we zouden vertrekken en hoe laat. Charles zou dit voor zijn rekening nemen. Het kostte hem enkele pogingen om hem aan de lijn te krijgen en met Jan werd afgesproken dat hij zich op 22 december om 8.45 uur op de Carpoolplaats bij de moskee in Waalwijk zou melden. Peter was in de veronderstelling dat Jan op die dag om 8.00 uur bij hem op de stoep zou staan, maar dit vond Jan wel wat vroeg. Peter en Lorenz wachtten dus tevergeefs en zo kon het gebeuren dat Charles even voor half negen, op weg naar de afgesproken Carpoolplaats, al telefoon in de auto kreeg waar Jan bleef. Lorenz en Peter moesten nu nog Bert ophalen om met hem naar de garage te rijden, waar hij zijn auto moest brengen voor 4 nieuwe banden. Ook dit zorgden voor vertraging omdat de twee auto's elkaar uit het oog verloren en een wachtende Bert vond het dan ook beter om alvast lopend terug te gaan naar huis. Hij werd onderweg opgepikt. Gelukkig kwam met enig oponthoud alles toch nog op zijn pootjes terecht en kon er om 9.10 uur vanaf de Carpoolplaats vertrokken worden met de 5 wandelenthousiasten.

Lorenz reed deze keer. Via de A59, de rondweg om Den Bosch en de A50 bereikten we tegen 9.15 uur Heesch. Hier verlieten we de snelweg. Naar later bleek hadden we beter de volgende afslag van de snelweg kunnen nemen om zo direct Nistelrode te bereiken. In het centrum van Nistelrode met zijn vele karakterestieke Brabantse langgevelboerderijen gingen we op zoek naar het VVV-kantoor, maar zo vroeg op de maandagmorgen was dit nog gesloten. Ook in de plaatselijke boekhandel konden we geen gedetailleerde informatie vinden over het natuurgebied Maashorst, ofschoon de behulpzame verkoopster zich veel moeite nam om ons van informatie te voorzien. Dit riep bij ons de reactie op dat zij deze dag wellicht wel met ons dag op stap had willen gaan in dit natuurgebied. Zo waren we nu volledig aangewezen op de fietskaart van Noordoost Brabant, die Peter in elk geval gekocht had. Later zou blijken dat we hierop toch heel goed onze wandelroute zouden kunnen uitzetten.

We verlieten Nistelrode en gingen op zoek naar ons vertrekpunt. Eerst reden we in noordelijke richting terug naar de snelweg en parkeerden de auto bij een futuristisch bouwwerk dat op de kaart aangegeven stond als Arboretum en had dus alles te maken met bomen. De parkeerplaats bleek bij een nadere bestudering van de kaart wel erg ongelukkig te liggen ten op zichte van het Natuurgebied Maashorst, zodat we unaniem besloten naar het Bezoekerscentrum Slabroek te rijden en dit als start- en eindpunt van onze wandeling te kiezen.

Het Bezoekerscentrum Slabroek is gevestigd in een prachtige 18de eeuwse langgevelboerderij. Jammer genoeg was dit centrum van de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten op dit tijdstip van het jaar gesloten en konden we geen aanvullende informatie over dit natuurgebied krijgen. Ook een bezoekje op het erf van het centrum met speciale voorzieningen voor bijen en zangvogels moesten we aan ons voorbij laten gaan. Dit uitgestrekte natuurgebied Maashorst ligt te midden van de gemeenten Heesch, Oss, Nistelrode, Uden, Zeeland en Schaijk en is zo uitgestrekt dat het met zijn 4000 hectaren 't grootste natuurgebied van Brabant is. Hoewel het gebied als een groot natuurgebied wordt beheerd, bestaat het uit verschillende terreinen. Over variatie heeft de wandelaar dan ook niet te klagen. Je vindt er niet alleen volop naaldbos, loofbos, heide en stuifzand, maar ook prachtige boerderijen, weilanden en akkers.

We bleken hier niet de enige wandelaars te zijn, die op deze sombere maar droge decembermorgen op pad gingen. Er stonden al enkele auto's geparkeerd. De wandelschoenen en de rugzakken werden aangedaan en tot onze grote verbazing bleken we relatief dicht bij huis van start te gaan: we stonden aan de Zevenbergse weg. Dit riep natuurlijk meteen de nodige associaties op. Tegen 10.30 uur vertrokken we in noord-noordwestelijke richting langs de fietsroute, nadat we nog even de route hadden bestudeerd op het grote oriëntatiebord bij ons vertrekpunt. We zouden met behulp van deze borden de route lopen.

Het was meteen een aardig stukje om in te lopen en het parcours voerde ons meteen tussen akkers en jonge bebossing door tot we aan de Zeelandseweg kwamen. Deze vervolgden we tot aan Loo. Hier dook de fietspad opnieuw het bos in en zocht slingerend zijn weg tot aan de volgende parkeerplaats met oriëntatiebord aan het einde van de Loosdijksedreef. Het was even tijd voor een kopje koffie of chocolademelk uit de thermosfles. Het was ook een goed moment om de volgende etappe van de wandeling te bestuderen. Gekozen werd voor een stuk over de heidevelden van Boswachterij Nistelrode. Het te lopen traject deed ons meteen denken aan een wandeling over de Campina het afgelopen jaar: uitgestrekte heidegronden met zo hier en daar berkebomen en omzoomd door dennenbossen.

Het pad bracht ons verder naar het noorden tot aan de munitiedepots van het eens zo roemruchte Nederlandse Leger. Van hieruit liepen we pal in oostelijke richting achter het begrazingsgebied Munzeheide door. Dit was goed afgezet met prikkeldraad, maar we ontwaarden geen enkel Schots Hooglandrund. We bereikten uiteindelijk de achterzijde van recreatieoord De Maashorst. Hier liepen we tussen zandafgravingen en waterputten door en kwamen zo via enkele paden links en rechts afslaande op de Schaijkse Heide. Van veel heide was hier echter geen sprake meer. Overal grove dennen en enkele percelen waren nog niet zo lang geleden gerooid. Opvallend was hier nog het grote aantal valse Canterellen dat we er vonden. Jan plukte en een aantal om de feestdis met Kerstmis van een extra lekkernij te voorzien. Zo arriveerden we via de Holdenberg op de Udensedreef bij de volgende parkeergelegenheid, ook hier met oriëntatiebord. Het was een goed moment voor de middagpauze, want die hadden we nu wel verdiend.

De boterhammen en de koffie kwamen tevoorschijn en in alle rust genoten we van het meegedragen proviand. Er was opnieuw even tijd voor een foto. We merkten echter wel dat een lange pauze niet zo goed was voor onze spieren: het was vochtig en kil en dus wilden we ook weer graag op weg om niet al te zeer af te koelen. Opnieuw in de benen en op pad!

Even volgden we de verharde fietspad in zuidelijke richting, maar na een paar honderd meter gingen we links af een bospad in, dat ons in zuidoostelijke richting naar de Weversweg moest brengen. We zouden eigenlijk volgens de kaart uitkomen op weer zo'n bekende parkeerplaats met routebord. Op het juiste punt aangekomen was er geen parkeerplaats en dus geen oriëntatiebord. We staken de weg over en liepen via een boerderij in zuidelijke richting. De te lopen route hield op. We vonden het niet gepast om dan maar door het weiland weer op de gekozen weg te komen. We hadden nog de mogelijkheid om op dit punt rechtsaf te slaan. We deden dit en bij de eerste gelegenheid gingen we links af. Door een omgeploegde maïsakker bereikten we opnieuw het bos. Hier volgden we een lange dreef tot we aan het verharde fietspad kwamen en sloegen hier rechtsaf.

Over dit verharde fietspad, dat zich door het bos slingerde en heel toepasselijk de naam Slingerpad had, bereikten we de laatste parkeerplaats met routebord. Er was nog even tijd voor een rustpauze en de laatste restjes proviand werden verorberd. We zaten hiertegen de achterkant van het openluchttheater dat het beslist moet hebben van betere tijden dan sombere decemberdagen.

Nog slechts een drietal kilometer scheidde ons van het eindpunt, voor ons een peuleschilletje. Vol goede moed begonnen we aan deze laatste etappe. Het was opnieuw door een prachtig stukje natuur. Het fietspad was omzoomd door statige beuken en deed ons eerder vermoeden dat we met een herfstwandeling bezig waren dan frisse boswandeling op een kille en koude decemberdag. Het slingerpad aflopend kwamen we aan de Karlingerweg en dus ook weer in de bewoonde wereld. In een oogwenk stonden we bij de auto aan het Bezoekerscentrum Slabroek. Nadat we de rugzakken en wandelschoenen hadden opgeborgen, besloten we om in Nistelrode nog even wat te gaan drinken.

Op zoek naar een gezellige gelegenheid om de wandeling af te ronden, liepen Peter en Charles nog even het plaatselijke VVV-kantoor binnen dat nu wel geopend was. Maar zonder veel succes: de fietskaart en de oriëntatieborden onderweg waren ruim voldoende geweest. Het vinden van een gezellig zitje met een drankje leverde meer problemen op. Op de markt aangekomen bleken enkele cafés gesloten en binnenlopende in een ander gelegenheid werd ons verteld dat ze gesloten waren in verband met het ophangen van de kerstversiering. Gelukkig konden we in een eetcafé terecht en onder het genot van een Jägemeister en een Moreeke werd de dag nog een dunnetjes overgedaan. Tegen 16.30 uur werd er opgebroken en reden we terug via Den Bosch. In Waalwijk scheidden onze wegen, we namen en wensten elkaar nog prettige dagen toe. Jan ging nog even met Charles naar Loon op Zand, alwaar zijn taxi gereed stond en Lorenz, Peter en Bert reden via Sprang-Capelle en Oosterhout terug naar Hank. Iedereen had weer goede herinneringen aan een fijne wandeldag en volop ideeën voor een volgende tocht.

Charles Aerssens
28 december 1997

Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 11-03-2005 door C.P.J. Aerssens