[IMAGE]

Nu de enthousiaste verhalen van de wandelende collega's steeds vaker onderwerp van gesprek zijn in de docentenkamer, was het ook deze keer niet moeilijk om enkele "lotsbroeders" te ronselen voor een trainingstochtje van 20 Km rond Loon op Zand. De extra vrije dag na Pinksteren werd zo nuttig besteed en omstreeks 9.30 uur melden zich op Andromeda 2 te Loon op Zand Jan, Lorenz, Jaap en Bert. Peter moest verstek laten gaan. Met vijven kon na een kopje koffie vertrokken worden.

Charles had een route uitgezet die via het landgoed "Huis ter Heide" en de Duikse Hoef door een gedeelte van de "Loonse en Drunense Duinen" naar de Roestelberg liep en van daaruit terug naar Loon op Zand. Via de het Oranjeplein, Kerkstraat en Bergstraat verlieten we snel de bebouwde kom en even voorbij het viaduct op de weg naar de Meer sloegen we de eerste zandweg links in. Voorbij een munitiedepot zaten we aan de achterkant van recreatieplas "Het blauwe meer' de kruising werd overgestoken en we vervolgden onze weg over een zandpad.

Opnieuw kwamen we aan een munitiedepot en met de weg meedraaiend lieten we dit rechts liggen. Het asfalt ging over in een brede zandweg, waarop druk vrachtwagenverkeer was dat richting Leikeven ging. Hier wordt in het kader van het natuurontwikkelingsproject Lobelia het vervuilde slib afgegraven waardoor weer het oorspronkelijke schrale milieu moet terugkeren. Wij liepen rechtdoor naar het Bodemven. Al van verre hoorden we het luide kwaken van de kikkers. Maar daar aangekomen konden we vanachter het vogelscherm weinig kwakers ontdekken. Even verderop sloegen we rechts af een statig acacialaantje in. In de grote bomen vallen de diepe groeven meteen op en in veel van deze bomen zitten natuurlijke holten, die een goede schuil- en nestplaats bieden aan verschillende zoogdieren en vogels.

Aan het einde van deze bomenlaan volgen we de weg naar rechts tussen de weilanden door. We kamen nu in het bos en hier staan we meteen bij twee imposante lindebomen. Hier stond vroeger een karakteristieke langgevelboerderij: het Bodemhuis. Deze was in 1850 gebouwd en werd in 1919 verlaten. De boerderij kwam in verval en in 1938 zijn de restanten afgebroken. Alleen de majestueuze linden getuigen hier nog van. We sloegen het bospad rechts in. Het was een slingerend pad. Aan het einde dan rechts af in zuidoostelijke richting tot we aan de achterzijde kwamen van het munitiedepot dat we het laatst gepasseerd waren. Nu ging het in noordelijke richting tot aan de achterzijde van Huis ter Heide. Deze dienstwoning van Natuurmonumenten werd in 1864 als Jachthuis gebouwd. Links Dm de zandweg vervolgend kwamen we aan de doorgaande weg van Loon op Zand naar de Moer. Deze staken we over.

Nu ging het direct in noordelijke richting tot de verharde weg, die hier tot aan het voormalige bungalowpark "Het Kraanven" loopt. Het park is al enige tijd gesloten en het verval heeft ook hier toegeslagen. De omheining is op verschillende plaatsen onderbroken en laat ongeoorloofd bezoek toe. We maakten een omtrekkende beweging naar links en aangekomen op een viersprong gelegen op de hoek van de oude gemeentelijke stortplaats van Loon op Zand, sloegen we rechts af de Eerste Dwarsbaan in. Deze weg loopt direct langs de nieuwe golfbaan van De Efteling en we zagen en tweetal fanatieke golfers in het hoge gras zoeken naar een afgedwaald bat. Tussen een paar boerderijen door bleven we op de Dwarsbaan en namen de eerste zandweg naar rechts. Zo kwamen we bij vakantiepark "De Duikse Hoef'. Dit was voor Jan een echte "pleisterplaats". Hij had zoveel last van blaren op zijn hielen gekregen, dat Bert ging vragen om een paar pleisters. Zo konden we de voeten van Jan goed verzorgen omdat we nog een flink stuk te lopen hadden. Van hier uit wilden we nog een kwartiertje lopen, eerst de autoweg Loon op Zand naar Waalwijk oversteken en dan de middagpauze houden. Want daar waren we nu langzaam aan toe. Het was inmiddels 13.00 uur geworden.

Een geschikt picknickplekje op voldoende afstand van het autogeraas op de grote weg was gauw gevonden. We lieten ons het brood en de koffie uit de speciale thermoskan van Bert goed smaken en konden ook de benen even strekken. Na een half uurtje namen we de draad weer op en vervolgden onze wandeling. We zaten nu in de Loonse en Drunense duinen. Het was nog een drietal kilometers naar de Roestelberg, dat op deze tocht het meest noordelijke punt van de route was. De weg erheen moest ons voorbij de ijsbaan brengen, een groot ven waar in de winter naar hartelust geschaatst kan worden. We verkeken ons op de kaart en toen de geluiden van de Efteling wel erg dicht in de buurt klonken, beseften we pas dat we een pad gekozen hadden in noordoostelijke richting. Dit werd snel gecorrigeerd en in oostelijke richting lopend bereikten we toch nog de ijsbaan, die er op deze middag wel erg rustig bijlag.

Vanaf de ijsbaan was het nu nog maar goed een kilometer naar de Roestelberg. Je kunt hier duidelijk zien dat je aan de rand van de zandverstuiving zit. Grote heuvels begroeid met loofhout en statige beuken houden hier het stuifzand tegen. Een ideaal terrein om de kuitspieren eens extra te trainen. Het gaf dan ook een heel prettig gevoel om binnen in de uitspanning van de Roestelberg een kopje koffie te kunnen drinken. Het werden er twee. Steeds verse koffie!

Om drie uur was het dan weer opbreken geblazen. De laatste etappe terug naar Loon op Zand moest nog worden afgelegd. Nog een vijftal kilometer moesten onder de wandelschoenen worden gebracht. Voor niemand eigenlijk een probleem. Zelf Jan hoefde niet eens extra op zijn tanden te bijten om de ongemakken van die twee blaren op zijn hielen te verbergen. Vanaf de Roestelberg ging het meteen door het rulle duinzand over de eerste grote zandheuvel in zuidelijke richting. Ook hier een echte zandweg, die in de warme middagzon voor de nodige zweetdruppeltjes zorgde. Zo kwamen we op de fietsroute naar aas en Duin. Het was op dit fietspad erg rustig wat in het weekend meestal niet het geval is. Bij ANWB-paddestoel 21964 verlieten we de fietsroute door de duinen en rechts af kozen we voor de Venloonstraat. Door de overvloedige regen van de laatste tijd was dit pad slecht begaanbaar door de grote modderpoelen. Na goed een kilometer verlieten we het bos en tussen de weilanden door zagen we voor ons aan de horizon de contouren van Loon op Zand opduiken.

We zaten nu in het Land van Kleef dat bij velen van ons de herinnering oproept van schoolkampen. Hier liggen verschillende kamphuizen: een ideale plek voor allerlei buitenactiviteiten direct aan de rand van de Loonse en Drunense duinen. Langs enkele hoge populieren ging het rechts af richting Musschenberg en van daar uit terug naar de Kloosterstraat. Even nog bleven we staan bij de in aanbouw zijnde kapitale villa op de hoek van de Lindenlaan en uitte onze verbazing over dit potsierlijke, haast asociale gebouwencomplex.

Om ongeveer 16.00 uur waren we terug op Andromeda 2, waar de koffie en de Limburgse vlaai al op ons wachtten. Dit hadden we echt verdiend!! Nog even lieten we de wandeling van vandaag de revue passeren en natuurlijk kwam ook de "grote onderneming" van begin juli ter sprake. Daarna keerden iedereen huiswaarts.

Charles Aerssens
6 juni 1995

Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 11-03-2005 door C.P.J. Aerssens