[IMAGE]

Na een paar vergaderingen van het voltallige bestuur van onze "Club" was het idee gerezen om voor de wandelgezinde collega’s een fikse wandeltocht te organiseren. Het vinden van een geschikt wandelgebied was geen probleem en zo bestelde Charles bij de Tapegrafische Dienst in Emmen een gedetailleerde kaart van het Zuid-Limburgse heuvelland. Hierop werd een wandelroute van ongeveer 24 Km uitgestippeld, de nodige aanvullende informatie bijeen gezocht en een wandelboekje samengesteld. Aan Peter was het de taak voor een wervend aanmeldingsplakkaat te zorgen, dat een opvallende plaats in de docentenkamer moest krijgen. Het wachten was nu op de inschrijvende deelnemers. Na het verstrijken van de inschrijftermijn bleken er 7 actievelingen te zijn, die de tocht door het Zuid-Limburgse heuvelland wilden lopen. Commentaar van anderen was er genoeg en veelvuldig werd ook gevraagd of de wandeling niet iets korter kon. Alleen de "allersterksten" gingen mee. Marion, Jan, Peter, Jaap, Lorenz, Toine en Charles. Bert was ook graag van de partij geweest, maar moest door omstandigheden verstek laten gaan. De volgende keer beter, Bert !

Op deze nog sombere zaterdagmorgen werd na een laatste kopje koffie en geduldig wachten op Marion om iets over 8.00 uur vanuit Loon op Zand met 2 wagens vertrokken voor de autorit naar Simpelveld, het startpunt van onze wandeling. Lorenz en Peter waren de chauffeurs, die het hele gezelschap naar het zuiden zouden brengen. Volgens de weersvoorspellingen konden we op een geweldig zonnige dag rekenen, maar op dit vroege uur was hiervan nog niet veel te merken. Wat we wel merkten, was dat er meer mensen onderweg waren. Dit zorgde bij Eindhoven al voor een file, waardoor we door de stad gereden zijn.

Maar eenmaal in Simpelveld klaarde het weer op en bij het zien van zoveel zon daar ter plaatse besloten Jan, Lorenz en Charles al snel de bermuda's voor de dag te halen en de jassen op te bergen Om 10.00 uur vertrok het bonte gezelschap vanuit de lrmstraat door de Stampstraat richting Bosschenhuizen. Via de Klingeleberg ging het naar Vrouwenheide. Deze eerste kilometers waren direct een goede test voor de conditie, Want de steile klim naar de 217 M boven NAP gelegen beltmolen kostten meteen de nodige zweetdruppeltjes. Het eerste bankje dat we tegenkwamen werd dan ook prompt op zijn degelijkheid getest en het prachtige panorama liet zien wat ons nog te wachten stand. Maar we moesten verder, het einddoel lag nog ver weg.

Via Mingersberg gingen we naar Trintelen, alwaar men druk doende was de straat te versieren en een rustaltaar op te bouwen voor de processie van de eerste communicantjes voor de volgende dag. Bij de dorpsput gingen we opnieuw richting Bosschenhuizen langs enkele karakteristieke vakwerkhuizen. Voorbij de laatste huizen verlieten we de harde weg en gingen rechts af een karrenspoor in tussen de weilanden door. Het liep hier bergafwaarts en spoedig hield de weg op en ging over in een voetpad door een moerassige bossage en glooiende weilanden. Voorbij de boerenhoeve "Vogelzang" bereikten we de dooigaande weg van Simpveld naar Eys. Deze volgden we richting Eys tot voorbij kasteel Goedenraad met zijn grote tuin met vijvers en majestueuze bomen. Vooraan in Overeys namen we de eerste weg naar rechts. Bij de wegwijzer kozen we de richting van Wahlwiller en liepen we onder het sinds enige tijd buiten gebruik zijnde miljoenenspoorlijntje door. Hier passeerden ons de nodige wielrenners, die met een laatste krachtsinspanning van de ware "profrenner" de Kruisberg wilden bereiken. Na goed een kilometer waren ook wij boven en hielden halt voor de welverdiende middagpauze. We maakten het ons hier gemakkelijk en genoten van de rust en het weidse panorama dat ons omgaf. Zo konden we zien vanwaar we gekomen waren en welke wegen we nog moesten gaan.

Na goed een half uurtje rust en het strekken van onze benen, daalden we af over een steile helling van 11% in de richting van Wahlwiller. Deze helling is een echte kuitenbijter in de wielerklassieker "De Amstel-Gold-Race". We waren dan ook snel in Wahlwiller en hadden het geluk dar het 13e eeuwse Romaanse zaalkerkje met de in begin vijftiger jaren omstreden kruisweg van Aad de Haas geopend was. Nu konden we in de serene rust de religieuze kunst aanschouwen.

Verder ging het vervolgens. We staken de provinciale weg Maastricht-Vaals over en doken onmiddellijk links her zandpad in. Opnieuw liep het zandpad gestaag omhoog en op het hoogste punt ontrolde zich weer een ander panorama, steeds met nieuwe vergezichten. Daarna daalden we af, na het oversteken van de Hilleshagerweg, naar de Mecheller- of Lombergbeek. Hier loopt de Voortweg door een doorwaadbare plek in de beek. Even voorbij deze plek kruisten plotseling 2 patrijzen onze weg, die zich vervolgens met moeilijk vleugelgeklepper uit de voeten maakten. Zo we bereikten Elzet, een gehucht dat uit enkele Limburgse boerenhoeven bestaat. Over een rustige weg ging het links at en kwamen we in Rott, dat gevormd wordt door een aantal pittoresk gelegen vakwerkhuizen. Hier ging het tussen twee huizen rechts af een bospad in.

Nu arriveerden we in het Elzetterbosch, een gedeelte van het uitgestrekte Vijlenerbosch. Dit is het grote bosreservaat tussen Epen, Vaals en Vijlen. Er stond ons nog een pittig gedeelte van de Wandelroute te wachten, we moesten immers over een afstand van ongeveer 2 Km bijna 100 m klimmen en dar kostte ons menige zweetdruppel in het warme weer. Gelukkig onder het beschermende, frisgroene bladerdak van dennenbomen en majestueuze beukenbomen. Overal in het bos krioelden het van de grote rode bosmieren en zagen we grote mierenhopen. Aangekomen op de Groenenweg werd even halt gehouden en overleg gepleegd over de nog te volgen route. We besloten de te lopen lus via Camerig naar de Heimansgroeve en terug over Cottessen naar het Malensbosch, een afstand van ongeveer 4 Km met een steile daling naar 120 m en vervolgens weer en klim naar 270 m, te laten voor wat hij was. Links af gingen we de Groenenweg op en namen meteen de eerste weg rechts in de richting van Vaals. Voorbij de open plek in het bos hielden we halt voor opnieuw een wat langere rustpauze. De laatste broodjes werden verorberd en de dorst gelaafd.

We begonnen nu aan de laatste etappe. Via Zevenwegen bereikten we de drukke toeristische route van Vaals naar Epen, de Eperbaan. Daarom besloten we een wandelweg door her Malensbosch te nemen, afzijdig van deze drukke verkeersroute. Hier kwamen we langs een geologisch monument dat bestond uit een aantal grote keien. Via een half verharde bosweg ging het links af en staken we opnieuw de Eperbaan over. We kwamen zo in het Holsetterbosch, Van nu af ging de weg alleen nog maar bergaf door het bos in de richting van Holset, het voorlaatste plaatsje op onze wandeling door het Zuid-Limburgse heuvelland. Bij het verlaten van het bos kregen we nog een laatste vergezicht en ontvouwde zich voor ons bijna de hele route. Als meest markante punt konden we met de verrekijker de beltmolen op Vrouwenheide in her vizier krijgen. Voldaan daalden we de laatste meters af naar Holset, alwaar we tegenover het Romaanse kerkje met zijn omvangrijke toren met hoge slanke spits neerstreken op het terras van dorpsherberg "Het Klükske". Hier lieten we ons "Het bier waar Limburg trots op is" goed smaken. De laatste kilometer naar Lemiers kon zo nog wel even wachten. Na een half uurtje en enkele pilsjes verder belde Charles zijn schoonvader, die de beide chauffeurs zou kamen halen, die de auto's nog in Simpelveld hadden staan.

Nog voor we in Lemiers waren, bereikte ons de taxi al en reden Peter, Lorenz en Charles mee terug naar Simpelveld. De anderen restten nog slechts enkele honderden meters tot het eindpunt in Lemiers. Hier werd voor de kerk gewacht tot Peter en Lorenz terug kwamen en kon vervolgens de terugreis aanvaard worden naar het Brabantse land via de autosnelweg vanaf Bocholtz, nog genietend van wat een geweldige wandeldag geworden was, want daar was iedereen het wel over eens. De weergoden waren ons immers goed gezind geweest, de route was vol afwisseling en het Zuid-Limburgse heuvelland had zich van zijn mooiste kant laten zien in haar frisgroene voorjaarskleuren.

Charles Aerssens
7 mei 1994

Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 11-03-2005 door C.P.J. Aerssens