[IMAGE]

Na veel praten en afwegen in de voorafgaande maanden moest het er dan toch eens van komen. Het plan was om met enkele "geestverwante" collega's te gaan wandelen: eerst in de buurt en wellicht in de toekomst ook eens een meerdaagse bergtrektocht in Zwitserland. We zouden in de Belgische Ardennen een eerste poging wagen. Na enkele avonden van voorbereiding vertrokken we (Bert, Peter, Jan en Charles) op 25 oktober om 8.00 uur vanuit Loon op Zand en begonnen aan de allereerste wandelactiviteit van onze zo pas opgerichte vereniging. We hadden ons meteen al een aardig doel voor ogen gesteld om in 2 dagen tijd een fikse wandeling te maken langs de Ourthe. Hiervoor hadden we het gedeelte gekozen tussen Hamoir en Durbuy, een gebied dat zeker voor Charles niet onbekend was. Bovendien hadden we ons van een goed geoutilleerde blokhut in Baillonville ongeveer 15 KM van Durbuy gelegen, verzekerd, zodat we ook in het kader van deze "maiden" wandeling de nacht op aangepaste en eenvoudige wijze konden doorbrengen. Op weg naar de Belgische Ardennen moesten we echter nog wel even de sleutel van ons nachtverblijf ophalen in Sittard, maar omdat dit op de aanreisroute lag betekende dit geen noemenswaardig tijdverlies.

Bijna punctueel was het vertrek en via Eindhoven, Sittard en Maastricht ging het naar Luik. Bert reed als een volmaakt coureur door deze stinkende industriestad en al spoedig reden we door de Ardennen, weg van de snelweg en over matige binnenwegen. We hadden voor deze route gekozen omdat we ruim in de tijd zaten en pas om 13.00 uur met de trein vanuit Barvaux naar Hamoir konden vertrekken. In Barvaux aangekomen parkeerden we de auto bij het station, dronken we eerst nog koffie en gingen vervolgens naar het station terug om ons als echte wandelaars te vermommen en te wachten op de trein. Het was een korte treinreis naar Hamoir direct langs de Ourthe, zodat we meteen een indruk kregen van de wandeling die we gingen maken. Hamoir verlieten we onder sombere weersomstandigheden in de zuidwestelijke richting, nadat we de oude stenen brug over de Ourthe genomen hadden. Het eerste stuk ging over een rustige tertiaire weg tot voorbij Château de Lassus. Hier liepen we naar de rivierbedding toe en stroomopwaarts eerst door een statige bomenlaan ging het vervolgens door de weilanden naar het gehucht Sy. Dit gehucht is bekend bij de "echte" klimmers in de Lage Landen bij de zee. Ook nu was er een tweetal bezig en na een praatje over en weer werd Charles uitgenodigd om ook zijn vaardigheden eens te laten zien. Maar jammer genoeg was de klimgordel te klein en we zetten onze wandeling voort. Even verderop werden forellen uitgezet. Nu was het de beurt aan Bert om tekst en uitleg te geven van zijn hobby.

In Sy staken we de Ourthe over en liepen we verder op de westelijke oever over een verharde wandelweg naar Pallogne. Hier kwam de spoorbaan direct langs de Ourthe en we liepen afwisselend op de spoorbaan of door de weilanden langs het water. Het werd ook stilaan tijd voor een pauze en er werd gegeten en gedronken midden in de weiden gezeten. Het weer was intussen zo somber geworden dat we overwogen om de regenpakken voor de dag te halen. We deden het niet. Na deze onderbreking kwam spoedig Bomal in zicht en via de tuin van een vriendelijk Vlaams sprekende Belg kwamen we op de juiste route naar Barvaux. Het ging nu via direct aan het water gelegen campings naar ons eindpunt van deze dag. Rond 16.00 uur waren we weer bij de auto en besloten nog een paar inkopen te doen in een grote supermarkt alvorens naar ons nachtverblijf te vertrekken in Baillonville. Met de auto waren we er in een kwartiertje.

In de blokhut aangekomen moesten de taken verdeeld worden. Peter zou zich met het eten bezighouden. Hiervoor was thuis al het nodige voorwerk verricht. En Jan bood spontaan aan de houtkachel aan te steken en te zorgen voor een aangename kamertemperatuur. Maar na een kwartier zat er nog geen vuur in de kachel en besloten Bert en Charles Jan een handje te helpen. Snel was de klus geklaard en werd het aangenaam warm in de blokhut. We lieten ons de Chili-con-carne goed smaken en onder het genot van enkele flessen wijn begonnen we aan een gezellige avond. Natuurlijk volop filosoferend over nog grotere en verdere ondernemingen dan een tweedaagse wandeltocht in de Belgische Ardennen. Toch kropen we niet te laat onder de dekens, voldaan van deze eerste dag en ons verheugend op de dag die nog moest komen in de hoop dat de weergoden ons wat gunstiger gezind zouden zijn.

Op deze sombere dinsdagmorgen waren we op tijd uit de veren en na een stevig ontbijt werd de blokhut opgeruimd en winterklaar gemaakt. Dit betekende: alle waterleidingen aftappen en de boiler leeg laten lopen. Hiervoor moesten we onder de vloer. Alles werd volgens de voorschriften gedaan en toen we af wilden sluiten voor vertrek was het hangslot voor de bergruimte onder de vloer zoek. Hoe we ook zochten: geen slot. Er zat dus niets anders op dan naar een supermarkt in Marche-en-Famenne te rijden en een nieuw slot te halen. Hiermee hadden we dus wat achterstand op ons vertrekschema. Gelukkig kwam alles nog op zijn pootjes terecht en na een laatste inspectie, die achteraf toch niet helemaal vlekkeloos bleek te zijn geweest (Jan liet namelijk zijn jasje en de autosleutels hangen en kwam daar pas achter toen hij al weer lang en breed thuis in Etten-Leur was) konden we iets later vanuit Barvaux vertrekken voor onze tweede etappe langs de Ourthe. Opnieuw liepen we stroomopwaarts over een prachtig geasfalteerde wandelweg in de richting van Durbuy. Het ging langs prachtige rotsformaties en door herfstgekleurde bossen. Ook vandaag waren er weinig wandelaars onderweg. Het eerste gedeelte van de wandeling was erg eenvoudig en we hadden alle tijd om over allerlei onderwerpen van gedachten te wisselen.

In Durbuy aangekomen was het meteen duidelijk dat we niet de enige "vakantiegangers" waren. Dit schilderachtige, kleinste stadje in de Ardennen trok veel bezoekers. We dronken op ons gemak koffie en na een korte wandeling door het pittoreske plaatsje begonnen we aan een fikse klim die ons 60 M boven het dorp bracht. De toren die ons een prachtig panoramabeeld van Durbuy beloofde, liepen we voorbij. We hadden weinig zin om voor deze extra klim in de uitkijktoren de nodige Belgische francs neer te tellen. We vervolgden onze wandeling in de richting van Bohan. Hier verrees een vakantiepark met een groot aantal luxe bungalows en via dit park kwamen we op de weg die ons opnieuw richting Barvaux moest brengen. Het werd nu ook langzaam tijd voor een stevige lunchpauze en daar namen we alle tijd voor. We zorgden ervoor dat er zo goed als geen foerage meer in de rugzak zat, toen we aan de laatste steil afdaling naar Barvaux begonnen

Eenmaal terug in Barvaux bleek dat we nog veel te vroeg waren om te gaan eten. Dit hadden we immers gepland. We besloten dan ook maar aan de terugreis te beginnen en dan onderweg ergens te gaan eten. We reden nu zo direct mogelijk naar Werbomont om over de autobaan door de Ardennen naar Luik en Maastricht te rijden. In Sittard moesten de sleutels van de blokhut afgegeven worden en ondertussen hadden we ook besloten deze tweedaagse wandeltocht te af te sluiten met een gezamenlijk etentje in Restaurant "Het Kleine Verschil" in Oisterwijk. Hier kwamen we rond 18.00 uur aan en er was voor ons op dit vroege avonduur plaats genoeg om te kunnen eten.

In gezelligheid werd onze tweedaagse wandeltocht in de Belgische Ardennen afgesloten en werden nieuwe plannen en ideeën geopperd om in de toekomst nog meer van dit soort eendaagse of meerdaagse wandelingen te ondernemen.

Nawoord:

Twee dagen na deze eerste gezamenlijke wandeltocht ging Jan opnieuw naar de Belgische Ardennen via Sittard, Maastricht en Luik om zijn jasje en sleutels in Baillonville op te halen. Het werd geen zoektocht in de binnenlanden van de Belgische Ardennen omdat de weg hem bekend was en zo keerde hij ook zonder problemen op zijn thuisbasis terug en in de wetenschap dat dit hem nooit meer zou gebeuren.

Charles Aerssens
30 october 1993

Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 11-03-2005 door C.P.J. Aerssens