[IMAGE]

Het moest weer een ouderwets gezellige wandeldag worden. Bert had een wandeling gekozen in het Zuid-Limburgse land met glooiende landschappen tussen Epen en Mechelen. Het was de bedoeling dat de echtgenoten meegingen. Maar Charles en Kitty moesten door omstandigheden afhaken en dit was op het allerlaatste moment ook voor Peter en Hanny het geval. Wel van de partij waren Jan en Trees, Bert en Marion, Lorenz en Wilma en Marlien en Jan-Wìllem. Charles had Jan gevraagd het, verslag van deze dag te verzorgen en het bleek dat Jan, om met zijn eìgen woorden te spreken, met genoegen het volgende verslag had gemaakt. Het is een vrije interpretatie en enigszins chronologisch. De letterlijke beschrijving van de gelopen route is aan het slot bijgevoegd. Op uitdrukkelijk verzoek van de auteur is aan zijn tekst niet te veel veranderd en er zitten grappige probeersels in de tekst.

VLAAIENTOCHT

De eerste vlaai zagen we in het AC-restaurant bij Geleen, waar een minipuntje FL . 3,95 kostte. De tweede en derde vlaai troffen we aan op een grasveldje in Epen. Marlien had weer eens haar best gedaan. Het was heerlijk gebak (met vorkje en schoteltje!!). Ook een Felix Domestica had een vlaai gedeponeerd vlakbij díe van Marlien. De neuzen waren zogezegd van slag af. Jan-Willem bewaakte de overblijfselen. Slalommend over met de vlaaien gestoffeerde heuvelachtige weilanden begonnen we omstreeks de noen aan onze tocht.

Wie waren wij? We : Bert als voorganger met in zijn kielzog de meisjes (Marion op kop en WiÌma, Trees en Marlien) Lorenz, Jan-Wíllem en gewoon Jan waren er ook. Tríeste omstandigheden hielden Hanny en Peter thuis, Charles en Kitty hadden een gouden bruiloft.

Via-Via had weer het weer mee en de vergezichten waren prachtig.We genoten van Geul en Gulp nabij Mechelen. Aangekomen bij Overgeul gingen we weer zitten, de gemiddelde leeftijd is immers boven de 50. Hier keken we de vlaaien van andermans bord, Het was een mooi., maar tochtig terras bij Hoeve "De Plei.".

Door piepende, haperende en zinloze draaideurtjes liepen we van het ene weiland naar het andere. Trees zette de deurtjes steeds in de goede stand terug. Na roestige staketsels, een uitkijkpost en een onduidelijke watertoren raakten we in een patstelling. Elk geoefend wandelaar kent dit verschijnsel, dat je heen en weer blijft lopen met als resultaat dat je feitelijk stilstaat. Kierewiet werd men van de begrippen T-kruising en Y-splitsing. Kortom: de weg kwijt. Zij die deze route reeds liepen, moeten deels in de wolken gelopen hebben. Met een lichte blos bekenden zij dat het gras toen hoger stond.

In Rott (NR 48) zwaaiden we naar de tante van Kitty; ze zwaaide niet terug. In verband met lopende kuren aten we in Camerig geen ijs. Sans gêne verkleedden we ons, terug in Epen, voor het diner in Maastricht.

Tussen het mooie Gouvernementsgebouw en het lelijke Bonnefantenmuseum door vonden we de weg naar het eethuis "Le connaisseur". Marlien genoot zichtbaar van dit fraaie hoekje van Maastricht. Gezellíg gegeten, gedronken en gepraat, 'n schijnbaar geldgebrek opgelost en ijs kon weer (ook koffie). Twee personen stortten zich in nachtelijk Maastricht voor een nostalgie-trip. De rest ging naar huis en na enige push-ups afgelegd te hebben naar bed. Ik heb redelijk geslapen en van "De Brug" gedroomd (jakkes).

Bedankt, het was leuk, ontspannen en gezellig. Volhouden dit soort uitstapjes.

Jan Hopstaken

ROUTEBESCHRIJVING

GLOOIENDE LANDSCHAPPEN TUSSEN EPEN EN MECHELEN

Bij de kerk kiezen we de Kapelaan Houbenstraat en bij de Y-splitsing bij een mooi vakwerkhuisje gaan we rechtdoor. Op de nu volgende kruising slaan we links- en daarna bij de doodlopende weg weer rechtsaf. Een stegelke verschaft ons toegang tot de weilanden. We lopen rechtdoor en passeren daarbij vele stegelkes of draaihekjes. Eerst bergop, dan dalen we af tot aan een paddestoeltje en dan gaan we weer steil omhoog naar het gehuchtje Kosberg.

Op de asfaltweg aangekomen, gaan we rechtsaf, naar Schweiberg. Enkele honderden meters lager slaan we links de weg in, richting Hotel Vouwere. In de bocht voorbij het Hotel nemen we aan onze rechterkant een stegelke en we gaan langs de afrastering naar beneden tot aan de asfaltweg. We slaan linksaf en bevinden ons weldra in het idyllische plaatsje Bissen. Voor de eerste huizen gaan we rechts en volgen de geel gemarkeerde wandelroute. Steil klimmen we bergopwaarts. Bijna boven aangekomen, rusten we uit op een bankje bij een eenvoudig wegkruis.

Een weids landschap ligt voor ons: op de voorgrond zien we de vakwerkhuisjes van Bissen, daarachter Schweiberg. Aan de horizon ligt de kerk van Vijlen, omgeven door de Elzetter- en Vijlerbossen. Alsmaar de gele route volgend wandelen we door het Schweibergerbos. Over de heuveltop heen dalen we af richting Mechelen. Aan het einde van het bos openbaart zich een geheel nieuw uitzicht over Geul- en Gulpdal. Door een weiland afdalend komen we bij een stegelke op een mooie holle weg die we blijven volgen tot in het gehucht Overgeul.

Op de T-splitsing slaan we rechtsaf en dan komen we bij de schitterende vakwerkhoeve "De Plei". Ook hier gaan we rechts, wandelen langs de "Commandeursmolen" en vervolgen onze weg in zuidelijke richting. Rechts van ons doemen Enkele fraaie vakwerkhuizen op van het gehucht 't Höfke. Het is een tot beschermd dorpsgezicht verklaard gehucht dat zeer fotogeniek is. De monumentale vakwerkboerderij is in de 18de-eeuw gebouwd. Vóór dit vlek slaan we linksaf richting Geul. Allereerst volgen we een smal beekje, dat op speelse wijze door het landschap kronkelt.

Dan komen we bij de Geul die we via een houten bruggetje oversteken. Aan de overkant lopen we even rechts en gaan vervolgens via een stegelke links de weilanden in. Van stegelke naar stegelke vervolgen we onze weg en slaan, bij een asfaltweg aangekomen, linksaf, richting Mechelen. We passeren het vakantiecentrum "Mechelerhof". Op de kruising, bij een groengeverfd houten wegkruis, gaan we rechtsaf (Elzetterweg). Na enkele honderden meters, voor "Einde bebouwde kom" wandelen we links achter de huizen door, naar het dal van de Mechelerbeek. Hier gaan we door een smal draaihekje naar rechts. Voor ons zien we alsmaar dichterbij komend de kerk van Vijlen.

Na het laatste draaihekje dalen we via enkele houten treden af naar een onverharde weg, waar we rechtsaf gaan. We lopen richting Elzet. Op een kruising voor dit dorpje nemen we de weg naar links en dalen af naar de Hermensbeek, die we door middel van een houten vlondertje oversteken. Langzaam maar zeker klimmen we weer uit het dal omhoog en we gaan bij een driesprong rechts naar Rott. Bij een T-splitsing aangekomen, volgen we de asfaltweg naar rechts en passeren wederom enkele idyllisch gelegen vakwerkhuisjes.

Op een grote kruising gaan we linksaf naar het "Bos", en lopen door tot een Y-splitsing, die we links inslaan. Vervolgens gaan we op een (zeer onduidelijke) kruising links en slaan direct voor een sparrenbosje af naar rechts (rode route). Achter het bosje kunnen we door de bomen de buitenmanege van een plaatselijke ruiterclub zien. We lopen door tot aan het einde van het sparrenbosje en gaan dan rechts. Alsmaar dalend gaan we bij een Y-splitsing rechtsaf en daarna bij een T-splitsing links. We passeren een groengeverfde watertoren en lopen door tot aan de bosrand. Hier wandelen we links over een smal bospad. Via een wankel bruggetje steken we een pas als bron ontsprongen beekje over. De bosrand nog steeds volgend, wandelen we via een holle weg omhoog, verder het bos in.

Bij een T-splitsing wijst een gele pijl op een rode paal ons de weg naar Epen, naar rechts. Op de Y-splitsing bij de bosrand gaan we naar rechts. Zo ook bij de volgende Y-splitsing. Langs het weiland blijvend gaan we langzamerhand het bos weer in. In het bos lopen we bij de kruising rechtdoor. Op de T-splitsing gaan we naar links en daarna, bij de Y-splitsing, direct weer naar rechts en we lopen een donker sparrenbos in. Hier gaan we op een Y-splitsing rechts, de gele route volgend. Aan het einde van het sparrenbos wandelen we rechts langs de bosrand verder. Een schitterend uitzicht op het Geuldal ligt voor ons: in het dal Epen, aan de horizon het Belgische Sippenaeken met het Onderste en Bovenste Bosch.

We vervolgen onze weg door het bosje en slaan bij de Y-splitsing rechtsaf. Bij het einde van het bosje aan onze rechterkant slaan we linksaf en we blijven de hoogtelijn volgen tot bij de T-splitsing met de verharde weg. Hier gaan we rechts om direct weer de eerste weg links, richting Camerig in te slaan.

Camerig is een oase van vakwerkhuisjes. Voor de eerste huisjes bij de Y-splitsing nemen we de rechtse tak en we dalen door een holle weg af naar het Geuldal. Aan het einde van de holle weg slaan we rechts een smal voetpad in. Opschrift "Natuurpark Volmolen Geuldal". Het paadje voert ons door de weilanden rechts omhoog, richting asfaltweg. Doch voor we deze bereiken, passeren we een houten hekje en slaan linksaf, in de richting van de reeds lang zichtbare watermolen "De Volmolen".

We vervolgen onze weg links van de molen en wandelen via een klinkerpad naar de asfaltweg. Slechts enkele meters gaan we over de asfaltweg naar rechts maar duiken weer snel via het zoveelste draaihekje de weilanden in. We lopen nu aan de zuidzijde van de Volmolen en blijven het weidepad volgen naar het voor ons liggende dorp Epen.

Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 11-03-2005 door C.P.J. Aerssens