OP PAD LANGS REUSEL EN ROSEP
Omgeving Moergestel - Oisterwijk 19 KM

© L.A.W.V.VIA-VIA
Op pad langs de Reusel
Vertrekpunt
Afstand
Korte karakteristiek







 Café 't Draaiboompje, Hild 1, Moergestel
Ongeveer 19 km.
Deze rondwandeling voert ons vanuit Moergestel door het Moergestelsbroek met het beekdal van de Reusel over Landgoed De Hooge Braaken, langs de zandverstuiving Pierenberg en door Landgoed Ter Braakloop. Bij Landgoed Oude Hondsberg volgen we de Reusel even stroomopwaarts en steken door naar het bosrijke vennengebied van Oisterwijk. Langs Brandven en Kolkven komen we op de Oisterwijkse Heide, waar we de Rosep bereiken. Langs het beekherstel van de Rosep bereiken we de Zandstraat om van hier langs het Allemansven en het Hildsven terug te keren naar het startpunt.

ROUTEBESCHRIJVING

Voor deze rondwandeling vertrekken we vanaf de parkeerplaats van Café ’t Draaiboompje, waar we de Hild inslaan en langs enkele gerestaureerde authentiek Brabantse langgevelboerderijen wandelknooppunt 74 bereiken. Hier verloopt de route naar rechts en gaat de verharding als Konijnsaerde over in een grasbaan en betreden we het Moergestelsbroek. Door het landinrichtingsgebied De Hilver heeft de Reusel in dit gebied nu weer zijn kronkelende loop terug gekregen en moeten met name de bloemrijke graslanden zich gaan ontwikkelen. De rond 1950 nog aanwezige dotterbloemhooilanden, die door ontginning, ontwatering voor landbouw en kanalisatie van het beekdal zijn verdwenen, worden weer hersteld. Door het maaien en het hooi af te voeren ontstaan schrale en bloemrijke graslanden. De verhoging van de grondwaterstand heeft er voor gezorgd dat het hele gebied weer natter en dus aantrekkelijker geworden is voor de natuur. En kan zo bij extreem natte situaties het water opvangen. Zo zijn moerassen ontstaan met riet-, zeggen- en ruigtevegetatie met natte graslanden, wilgenbroekbossen en open water. In het waterbergingsgebied hebben verschillende kievit en watersnip hun plek gevonden. Van wandelknooppunt 75 naar wandelknooppunt 76 steken we bij de kleine stuw de Reusel over en vervolgen onze wandeling op de westkade over het jaagpad van de hier nu gekanaliseerde Reusel richting Moergestel, het Moergestelsbroek achter ons latend. Bij wandelknooppunt 79 komen we aan de brug over de Reusel aan de Oirschotseweg.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Moergestel - Provisorische brug over de Reusel 25 oktober 1944
Hier staat ook het monument ter herinnering aan Generaal-Majoor Colin Muir Barber (1897-1964), commandant de 15th Scottish Infantry Division en onder wiens leiding de Schotten Moergestel bevrijd hebben op 25 oktober 1944. Zijn statige gestalte van 2,03 m gekleed in Schotse rok is in brons vervaardigd door de plaatselijke kunstenaar Hans van Brunschot en onthuld in 1994. Het zijn Luitenant Archie Fletcher en Alex Somerville, manschappen van de 3e Tank Battalion Scots Guards, die deel uitmaken van deze 15th Scottish Infantry Division, die hier op die dag op deze plek rond het middaguur als eerste met de tank “Montrose” de Reusel bereiken, terwijl er op hun aanrijroute via Oirschot en Spoordonk slechts een paar schermutselingen hebben plaatsgevonden. De beide bevelvoerende tankofficieren vinden de brug opgeblazen. Bewoners van Moergestel gooien van alles in de Reusel om de Schotten te kunnen laten oversteken via een loopbrug. De eerste Churchill-tank blijft in het riviertje steken en de Scots Guards moeten een Churchill Bridgelayer tank van de 6th Guards Tank Brigade laten komen om voor de oprukkende colonnes een verdere opmars goed te kunnen laten verlopen. Het is Generaal C.M. Barber zelf die hier in Moergestel beraadslaagt met zijn staf hoe de colonnes zo snel mogelijk door de nauwe straten van dit dorp geleid kunnen worden naar Biest-Houtakker, Oisterwijk en Tilburg om vanuit het zuidoosten en oosten de bevrijding van Tilburg in te zetten. Maar door de grote hoeveelheid voertuigen komt het verkeer muurvast te zitten. De snelle opmars over de as Best-Oirschot-Moergestel komt tot stilstand en Oisterwijk kan pas de volgende dag op 26 oktober en Tilburg weer een dag later 27 oktober bevrijd worden. Generaal Barber brengt de nacht in Moergestel door aan de Oisterwijkseweg 76.

De groengele markering van het wandelroutenetwerk volgen we vanaf Wandelknooppunt 79 nog steeds langs de oever van de Reusel in noordelijke richting onder de hoogspanningsleidingen door tot we aan brug over de Reusel uitkomen. We staan op de Waterhoefstraat bij wandelknooppunt 15 en slaan linksaf. Over het asfalt gaat het tot aan het Stokeind en slaan rechtsaf het onverharde pad in, dat verderop overgaat in een statige laan met slagboom, die toegang geeft tot het Landgoed De Hooge Braaken. We passeren de imposante villa aan onze rechterzijde waar de Haarlemse zakenman Carol Schade (1909-1977) ooit gewoond heeft met er tegenover het op privéterrein gelegen Putven. Het stokeind komt uit bij het Mariakapelletje aan de drukke doorgaande weg van Oisterwijk naar Moergestel. Deze Kapel is toegewijd aan O.L. Vrouw van de Vrede. Het is een eenvoudige, eenbeukige kapel met halfrond gesloten apsis, opgetrokken in baksteen en gewit en maakt deel uit van de bakstenen entreepoort met ezelsrugmuur van het Landgoed “De Hooge Braaken”. Het is de eerder genoemde Carol Schade (1909-1977), die na het ‘op wonderbaarlijke wijze’ in Brussel overleven van een zwaar auto-ongeluk, belooft op zijn landgoed een Mariakapel te bouwen. Dat gebeurt in 1939 naar een ontwerp van architect W.A.M. van der Ven uit Velp gebouwd.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Moergestel - Kapel O.L.Vrouw van de Vrede
De kapel, die op 8 december 1939 door pastoor Janssen van Moergestel wordt ingezegend, heeft niet meer dan acht knielplaatsen, waarvan vier tevens met een zitplaats. In de apsis van de kapel staat een kunststof gepolychromeerd Mariabeeld (1990), 60 cm hoog uit het atelier Van Paridon, Amsterdam, met een kroon op haar hoofd en het kind Jezus op de arm, dat in zijn linkerhand een wereldbol houdt. Het beeld is in 1992 geschonken door de Tilburgse kunsthandel Van Erp-Broekhans, nadat de kapel door brand grotendeels verwoest is. De kapel heeft een zadeldak en een dakruiter met klokje. Boven de ingang staan de woorden ‘Ave Maria’. Aan de voorkant van de kapel is een steen ingemetseld met een Mariafiguur met kind, waarop de datum van inzegening staat en de vermelding dat de kapel is toegewijd aan O.L. Vrouw. Pas na de Tweede Wereldoorlog wordt de kapel specifiek aan O.L. Vrouw van de Vrede toegewijd en in mei 1950 wordt een gedenkplaat onthuld met de namen van 35 Nederlandse militairen, verzetsmensen en geallieerde militairen die tijdens de oorlogsjaren in Oisterwijk en Moergestel hun leven hebben gegeven. Het onderhoud en verzorging van de kapel is van 1963 tot 2000 de voortdurende zorg van Jan en Dien Hoosemans-van Summeren, die vele vernielingen en brandstichtingen in de loop der jaren hebben meegemaakt, maar de kapel met vereende krachten en dankzij giften in stand hebben gehouden als devotieplek.

We steken de drukke Moergestelseweg over en vervolgen onze wandeling, de groengele routemarkering volgend naar links. We zijn hier op Landgoed “Ter Braakloop”, dat vernoemd is naar de Braakloop, een halfnatuurlijke waterloop die aan de zuidkant van het gebied loopt en uitmondt in de Achterste Stroom en die we in onze nabijheid volgen. Het gebied maakt deel uit van het beheerseenheid van de Stichting Brabants Landschap bestaande uit Landgoed Oude Hondsberg, Landgoed Ter Braakloop en Landgoed Galgeven, een natuurgebied van 357 hectare gelegen tussen Oisterwijk en Moergestel. Dit natuurgebied heeft ooit onderdeel uitgenaakt van het landgoed van Kasteel Durendaal dat in 1912 in onderdelen is verkocht. Het Landgoed “Ter Braakloop is sinds 1963 eigendom van Brabants Landschap en een van de eerste aankopen. Het 45 hectare groot bosgebied, voorheen bestaande uit kleine akkertjes omzoomd door houtwallen, is omstreeks 1890 beplant met grove den voor de productie van stuthout in de kolenmijnen. Er bevinden zich enkele vennen, zoals het Schaapsven en het Aalsven, die door prikkeldraad zijn afgezet. Bij wandelknooppunt 12 komen we op de Heukelomsebaan en wandelen naar rechts tot we na een paar honderd meter linksaf het bos de groengele markering volgen. Het is hier dat een markante eik de plek aangeeft waar op 23 oktober 1941 het lichaam van de 10-jarige Ria Pagie wordt gevonden, verkracht en gewurgd door Theodorus van Berkel, die pas in1975 bekent dat hij de moord op Ria Pagie heeft gepleegd.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Moergestel - Zandverstuiving Pierenberg
We komen nu aan de zandverstuiving De Pierenberg, een klein duingebied, dat we met de klok mee naar links rondwandelen tot we opnieuw op de Heukelomsebaan staan. Voor ons achter een slagboom gaan we naar links tot we uitkomen bij wandelknooppunt 53, direct gelegen aan het Schaapsven, dichtgegroeid met Gele plomp en Waterlelie, terwijl aan de oever ook Waterdrieblad groeit. Er liggen veeneilandjes in, waar onder meer gagel groeit. Vanhier verloopt onze route in de richting van wandelknooppunt 52. Eerst langs het prikkeldraad en we gaan met de markering naar rechts en naar links tot we voorbij een opvallende beukenboom bij wandelknooppunt 52 op de Klaas Ayerlaan uit te komen in het buurtschap Oisterwijkse Hoeven. De route buigt af naar rechts en over een breed zandpad wandelen we opnieuw langs een landgoed, het sprookjesachtig Landgoed Aalsven, een ongeveer 11,4 hectare grote privégebied met lange statige oprit omzoomd door een dubbele rij beukenbomen. Op het terrein staan een aantal gebouwen van de landhuisarchitect Jan Rebel (1885-1961) gebouwd in 1954 voor de Tilburgse textielfabrikant Con Donders en zijn vrouw Ans Pessers. We vinden er een pittoreske villa, kapel, jachthuis, koetshuis, botenhuis, gemetselde brug met sierlijk hekwerk en enkele andere bijgebouwen, gelegen aan het Aalsven omgeven met oude rododendronpartijen. Langs de omheining bereiken we de Moergestelseweg waar wandelknooppunt 50 staat.

We wandelen even naar links en passeren het vroeger bekende Restaurant “De Jonge Hertog”, nu een Japans Teppan Yaki Restaurant, ooit gebouwd door de eerder genoemde zakenman Carol Schade op de plek waar eens een oude boerderij met daaraan verbonden café heeft gestaan. De naam verwijst naar " De Oude Hertog", een café in de Pastoor van Beugenstraat te Oisterwijk. Als de zoon van die eigenaar aan de Moergestelseweg deze uitspanning begint, wordt dat natuurlijk "De Jonge Hertog". Rechts lans de tennisbaan betreden nu het Landgoed Oude Hondsberg, een 83 ha groot landgoed, dat eigendom is van Brabants Landschap. De naam "Honsberch" duikt voor het eerst al in 1591 op bij 'n scheiding en deling en komt ook in de 17e eeuw voor. Er is dan enige malen sprake van "Den Hontsberg onder Huyckelom". De tot nu toe gevonden gegevens zijn maar povertjes en in ieder geval onvoldoende om uit te maken of de Oude Hondsberg van thans identiek is met de Hondsberg, waarvan vroeger sprake was. Er ligt o.a. een psychiatrische inrichting, waarvan een in Neo-Lodewijk XVI-stijl opgetrokken villa eigenlijk de Hondsberg vormt. Rond 1800 is de Hondsberg in Oisterwijk gebouwd als hotel, begin 1900 verbouwd tot landhuis en sinds 1961 is er een tehuis voor onderzoek en behandeling voor ernstig gedragsgestoorde kinderen gevestigd. Het is gelegen in een idyllisch park met enkele monumentale bomen.

© L.A.W.V.VIA-VIA
De Reusel op Landgoed Oude Hondsberg
Zo belanden we bij het Rietven, dat een "pièce de résistance" vormt van de Oude Hondsberg. Het verdient deze kwalificatie niet enkel uit een oogpunt van natuurschoon, maar het is ook een merkwaardig ven. Het blijkt door enige sloten met de er achter liggende Achterste Stroom of Reusel verbonden. Aan de andere zijde mondt er de kleine, van het westen komende Braakloop in uit, welke via het ven zijn water naar de Reusel voert. Verschillende bruggetjes en drassige paden leiden ons door dit moerasgebied. Voedselarme en voedselrijke milieus treft je hier met al hun overgangen naast elkaar aan. Dat tekent zich af in de plantengroei. Naast algemeen voorkomende planten vindt je er zeldzaamheden als bijvoorbeeld de beenbreek. Het geheel door riet omzoomde ven wordt door een omstreeks in 1913 gelegde dam in tweeën gedeeld, waarbij een klein bruggetje de verbinding vormt.

Als het bos wijkt en een grote weidevlakte openwaaiert, verandert het toneel opnieuw als bij toverslag. We zijn in het dal van de Reusel, die even verderop stroomafwaarts als Achterste Stroom Oisterwijk bereikt. De vrij brede beek verkeert hier in ongerepte natuurstaat, omdat tenminste dit gedeelte niet aan kanalisatie ten offer gevallen is. In de weide met een vernevelde boszoom in de verte vertonen zich nog restanten van een afgesneden stroomarm, die bijna weer geheel is dichtgegroeid. Links zijn weer de ondoordringbare bossen opgedoken, waar in de zomer de gagel heerlijk geuren moet. Het weggetje vertoont een eigenaardige karakteristiek doordat van de hoge Canadapopulieren om de andere boom er tot op een goede meter boven de grond werd afgezaagd en nu opnieuw takken heeft geschoten als kandidaat-knotwilg. We passeren wandelknooppunt 20, gaan naar links en een weinig verder stroomopwaarts biedt een houten bruggetje gelegenheid de Reusel over te steken. Na een hoog sparrenbos en een complex Amerikaanse eik achter ons te hebben gelaten, komen we op een punt waar een bord “Verboden Toegang” ons dwingt een andere route te kiezen. Rechtdoor immers door wei- en bouwland leidt het pad naar de Hondsberghoeve. Vlak langs dit laantje ligt in het weiland het Jennekensven. Nu niet veel meer dan een grote brandkuil of een veedrenkplaats, maar ook een tragisch voorbeeld van natuurschoonvernietiging als ontginning er de hand naar uitsteekt. Vroeger zijn in dit ven schapen gewassen. Naar links komen we bij het Marinus Leermakerspad, een hobbypaadje tussen de varens en bomen door naar het zandpad de Oude Hondsbergselaan met fietspad.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Bruggetje over de Reusel
Op dit punt gaat de route naar links tot de viersprong met de Hondsberg en Van Swinderenlaan. Rechtsaf en zuidwaarts wandelend tot even voor de Hondsberghoeve een boerenbedrijf. Volgens een ingemetselde gevelsteen wordt de eerste steen ervan gelegd op 2 augustus 1913 door E.W. Breda van Kerckhoven. De hoeve uit omstreeks 1930 neemt de plaats in van een oud boerderijtje, dat rond 1913 door brand verwoest is. Naar links door een bomenlaantje bereiken we een brede strook heide met rustbank. Voorbij de rustbank houden we rechts aan tot we aan de oever van het wonderschone Brandven staan. Hier is Natuurmonumenten niet altijd even blij met de weelderige begroeiing van witte waterlelies. Deze horen oorspronkelijk niet in een ven thuis, maar kunnen er groeien dankzij het voedselrijker worden van het water, bijvoorbeeld door bladinval. De waterlelies zorgen ervoor dat het vennetje langzaam maar zeker dichtgroeit. In het verleden is het Brandven ook voor een groot deel dichtgegroeid, waarna men het weer heeft open gegraven om de plantenresten als turf in de kachel te kunnen stoken. De bulten pijpenstrootje laten zien tot waar er turf gebaggerd is.

Voor het Brandven langs gaat onze route naar links en hier stuiten we op de geelgroene markering van het wandelroutenetwerk. We steken de Van Tienhovenlaan over en komen vanuit het bos bij wandelknooppunt 62 aan het Kolkven. De route verloopt vanaf hier met de blauwe markering van Natuurmonumenten rechtuit na langs de oever van het ven. Dit Kolkven is niet door poolwinden uitgestoven, zoals veel andere vennen in de buurt. Het kolkende water van een oude smeltwaterrivier moet het hebben uitgeslepen. Hierdoor is het Kolkven ook een stuk dieper dan de andere Oisterwijkse vennen en biedt het meer plaats aan watervogels. Om de vogels niet te verstoren kun je het Kolkven het beste bekijken vanachter het vogelscherm, dat even van de route af op een landtong ligt. Daar is ook een informatiebord met uitleg over de verschillende soorten watervogels die op en rond het ven leven. De geelgroene markering van het wandelroutenetwerk, die hier samengaat met de blauwe pijlen van Natuurmonumenten leidt ons met de klok mee rond het Kolkven. We worden even van de oever van het Kolkven afgeleid naar de Bosweg. Naar links staan we na een paar meter bij Boshuis Venkraai, een alleraardigste uitspanning met zijn rood-witte luiken en gezellig terras. Boshuis Venkraai dankt zijn naam aan de geheimzinnige zwarte stern, die vroeger op de Kolkvennen broedde en zodoende venkraai werd genoemd door de bevolking. Inmiddels is de vogel hier al jaren verdwenen. Maar de naam is nog steeds blijven bestaan! Als echt “bruin woonkamer-café” is deze uitspanning volstrekt uniek met zijn gezellig ouderwetse inrichting en prachtig gelegen in het Oisterwijkse vennengebied.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Oisterwijkse Heide
Bij Boshuis Venkraai staan we aan wandelknooppunt 38. Hier kiezen we voor de richting naar wandelknooppunt 36 over de Van Swinderenlaan, vernoemd naar Groninger Gerard Regnier Gerlacius van Swinderen (1804-1879), telg uit een Gronings regentengeslacht en verantwoordelijk voor de bouw van De Hondsberg. Het fietspad volgend staan we naar rechts af bij de groengele markering. We volgen het zandpad over de Oisterwijkse Heide. De markering van het wandelroutenetwerk leidt ons naar links over de heide tot aan wandelknooppunt 36, vanwaar we de wandeling voortzetten naar wandelknooppunt 88. Met een ruime boog komen we nu in het beekdal van de Rosep, die ten oosten van Moergestel in het Moergestelsbroek ontspringt tussen de A58 en het Wilhelminakanaal en na 10 kilometer in noordoostelijke richting uitmondt in de Essche Stroom. De naam “Rosep” is mogelijk afgeleid van “Roesop” ofwel “Roest-er-op”, wat duidt op het roesthoudende kwelwater van de beek. Duidelijk wordt nu grote werkzaamheden in het gebied er voor gaan zorgen dat de huidige gekanaliseerde waterloop en het beekprofiel terug gebracht wordt naar de oorspronkelijk meanderende Rosep. Dit gebeurt hier over een lengte van 3 kilometer vanaf de Zandstraat tot aan de Kampina door Natuurmonumenten en Landgoed Rosephoeve. Zo ontstaat opnieuw een meer natuurlijke beek met schoner water en een groter leefgebied voor vissen. Door dit beekherstel worden nieuwe bochten gegraven en oude meanders weer aangesloten. Het betekent dat deze werkzaamheden voor overlast zorgen en de wandelroute langs de beek van de Rosep pas in 2014 goed toegankelijk is. De oude route vanaf de Oirschotse Baan, zoals aangegeven op de topografische kaart direct langs door het beekdal van de Rosep, is doordoor geheel verdwenen!

© L.A.W.V.VIA-VIA
Beekherstelproject met nieuwe meanders in de Rosep
Vanaf wandelknooppunt 88 volgen we het bospad op de noordelijke oever van de Rosep en steken niet over bij het bruggetje. Langs oude en nieuwe meanders in dit beekdal bereiken we wandelknooppunt 85 en volgen de groengele routemarkeringen naar de T-splitsing op de Bosweg. Naar links bereiken we even verderop de Zandstraat met op de hoek een opvallend vroeg 19e eeuws boerderijtje van het Brabantse langgeveltype met blauwe muldenpannen gedekt zadeldak met afhang aan de achterzijde. In- en uitwendig nog vrijwel geheel in oorspronkelijke staat verkerend met gepleisterd woongedeelte met in de voorgevel twee 20-ruits schuifvensters met luiken en daartussen een deur met spitsboogvormig bovenlicht. Het schuurgedeelte heeft wanden van geteerde, gepotdekselde delen en kleine vensters. In het interieur zijn diverse bijzondere elementen behouden zoals dennennaaldoven met rijskamertje, een schouw en bedsteden. Door de gave en de omgeving is het pandje opgenomen in de Top 100 van Nederlandse UNESCO monumenten.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Oisterwijk - Achterzijde 19e eeuws langgevelboerderijtje aan de Zandstraat 5
Naar rechts verloopt de route nu over de drukke Zandstraat met smal en dubbel fietspad tot we naar links de Zandstraat verlaten en door het bos langs het particulier Landgoed Allemansven wandelen met het gelijknamige ven. Dit Allemansven maakt deel uit van het vennenrijke gebied rond Moergestel en Oisterwijk. Het hart van het 14 hectare grootte landgoed bestaat uit het ven en het geheel vormt van uit landschappelijk- en ecologische oogpunt bezien een fraai en waardevol gebied. Het Allemansven is in de vijftiger jaren van de vorige eeuw nog de officiële zweminrichting van Moergestel, maar als er entreegeld wordt gevraagd, blijkt de interesse voor het ven spoorslags verdwenen. Voorbij aan de Biezemansput en met de nog jonge Rosep aan onze linkerzijde bereiken we in het gehucht Heiligeboom, een van de vele buurtschappen in dit landelijk gebied tussen Moergestel en Oisterwijk. Bij wandelknooppunt 64 steken we de Oirschotseweg over en vervolgen we onze route over het Hildsven. Het asfalt gaat over in een onverhard pad en als we op de T-splitsing aan de bosrand komen wandelen we naar rechts en hebben even verder aan onze linkerzijde het Hildsven, een voedselrijk ven dat aan de randen geleidelijk overgaat in hoger gelegen zandgronden en sinds 2001 bescherm natuurgebied. Het is niet toegankelijk en ligt verscholen en niet zichtbaar vanaf het zandpad.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Moergestel - Rijksmonument Langgevelboerderij Hild 3
Waar het zandpad overgaat in asfalt passeren we bij Hild 19 een omstreeks 1930 gebouwde langgevelboerderij. Hier in het buitengebied van Moergestel komen we nog enkele prachtig oude panden tegen waarvan de rijksmonumentale langgevelboerderij aan de Hild 3 de meest opvallende is. Deze boerderij uit omstreeks 1860 met aan de voorzijde leilinden verkeert in 2003 nog in een erbarmelijke staat maar heeft door een restauratie een tweede leven gekregen. Het geeft nog altijd uitdrukking aan het cultuurhistorisch belang van de sociaal-economische ontwikkeling van de akkerbouw in dit deel van Brabant. Deze langgevelboerderij met dwarsdeel is opgetrokken uit handvorm baksteen met schilddak van riet en oud-Hollandse pannen. Zo heeft het woongedeelte links en rechts van de voordeur met gedeeld bovenlicht zesruits schuiframen met luiken en we zien eenvoudige steekankers. Links van het woongedeelte zijn de oude potstaldeuren die zijn dichtgezet en vervangen door een zesruits schuifraam met verder naar links nieuwe dubbele deeldeuren met ruitjes. De rechter zijgevel is gesausd en heeft een zesruits openslaand raam. Achter het huis staat een bakhuis met op het erf een ligusterhaag en meidoorn. Van hier zijn het nog slechts enkele meters tot ons vertrekpunt op de hoek van de Hild en de Oirschotseweg: Café ’t Draaiboompje.

Deze wandeling is met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard.

Charles Aerssens

KAARTEN:

- TopoKaart 1:25.000, 50F Tilburg
- TopoKaart 1:25.000, 51A Oisterwijk
- Wandelroute uitgezet in eigen beheer



Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 06-09-2008 door C.P.J. Aerssens