DER EIFELSTEIG - DAG 3
Traject: Monschau - Höfen - Hammer - Dedenborn - Einruhr 25 Km

© L.A.W.V.VIA-VIA
Monschau - Vakwerkhuizen aan de Rur
Vertrekpunt
Afstand
Korte karakteristiek






 Monschau
Ongeveer 25 km
De etappe van vandaag is lang en heeft enkele pittige klimmetjes. We verlaten Monschau met een grote boog en bereiken bij Perlenau de Perlenbachtalsperre. Vanhier wandelen we naar Höfen, bekend door zijn typische beukenhagen. Langs de Kluckbach dalen we af naar de Rur en volgen deze kronkelend in noordoostelijke richting, soms vlak langs het water dan weer hoog boven het dal. We zijn nu in het Nationalpark Eifel. Via Hammer en Dedenborn bereiken we uiteindelijk Einruhr, gelegen aan de Obersee.

ROUTEBESCHRIJVING

Meteen vanaf het vertrek in het centrum laat Monschau ons nogmaals de rijke geschiedenis als oorspronkelijk Waals plaatsje in het hertogdom Limburg zien. In het jaar 1198 duikt het stadje onder de naam Montjoie voor het eerst op in de geschiedenis. Stadsrechten krijgt de stad in 1352. Rond de Dertigjarige Oorlog verduitst het stadje door de toestroom van Protestantse Duitstalige vluchtelingen op zoek naar godsdienstvrijheid. Het stadje behoort hierna bij het hertogdom Gulik. In de Franse tijd is Montjoie een kantonhoofdplaats in het Roerdepartement. Pas in 1918 verandert het stadje onder keizerlijk bevel zijn naam officieel van Montjoie naar Monschau. Duidelijk is te zien dat de oude binnenstad de afgelopen 300 jaar niet veel is veranderd en zoveel mogelijk verkeersvrij wordt gehouden wat het wandelen door de Middeleeuwse straatjes des te aangenamer maakt.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Monschau - Weberbrunnen
Tegenwoordig verdient de stad zijn geld vooral met toerisme maar van 16e tot ver in de 20e eeuw is de textielindustrie de belangrijkste bron van inkomsten. Vanaf de brug over de Rur kijk je tegen het Rotes Haus aan. Dit Rotes Haus bestaat uit twee samengestelde huizen: 'Het huis van de zwaan' en 'Het huis van de pellikaan' en is gebouwd in 1756 voor de "Tuchmacherkönig" Johann Heinrich Scherbier (1705-1765) als woonhuis en fabriek. Deze Johann Heinrich Scherbier heeft veel gedaan om de Lakenindustrie in Monschau en omgeving tot grote bloei te brengen. Bijzonder mooi en beroemd is de trap die zwevend naar alle etages voert. Verder zijn er versieringen in houtsnijwerk met voorstellingen van de vervaardiging van laken. Zeer waardevol is het geschilderde Parijse wandtapijt en verder kun je hier zien welke soorten doeken er vroeger in Monschau gemaakt zijn, waaronder stoffen voor het Franse Koningshof en het Sultanshof in Istanbul.

De markering van de Eifelsteig leidt ons van de brug over de Rur naar de Markt, waar we bij de Weberbrunnen door de Unterer Mühlenberg in een steile klim Monschau achter ons laten. Over de Kierberg en Am Grindel hebben we terugkijkend een prachtig zicht op de aan de overzijde van het dal gelegen de ruines van een Middeleeuwse burcht op de Schlossberg, die het stadje domineren. Met de bouw van deze burcht is in 1266 begonnen als het vroegere Montjoie aan het geslacht Falkenburg toekomt en vervolgens uitgebreid en ommuurd in de 15e eeuw. In diverse oorlogen wordt de burcht vele malen belegerd en deels verwoest. In 1543 slaagt keizer Karel V erin de burcht van de Julicher graaf te veroveren. De Fransen richten het aansluitend in als nationaal goed en verkopen het. De toenmalige eigenaar kan het gebouw echter niet alleen onderhouden, de burcht raakt in verval en wordt een ruïne. Van de slotruïne, die gedeeltelijk als jeugdherberg in gebruik is, zijn in de Unterburg de Ezelstoren, het huis van de commandant, de burchtkapel (1369) en de vroegere kazerne, die nu als ziekenhuis in gebruik is, behouden gebleven. In de Oberburg is de gotische poort met twee torens, de verdedigingsmuur rondom de Vorburg, de slottoren en een onderaardse trappengang. Op de tegenoverliggende zijde van het dal staat nog een oude wachttoren, de Haller.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Perlenbachtal - Rotsformatie Engelsley
Boven aan Am Grindel gaat het naar rechts het bos in en dalen we af langs de Bischöfliche Mädchenrealschule St. Ursula naar de grote parkeerplaats net buiten Monschau, Burgau. Op deze plek stond al in 1793 de eerste textielfabriek van Europa, waar de familie Scheibler het hele textielverwerkingsproces van ruwe wol tot laken onder één dak gebracht heeft. Vanaf hier verloopt de Eifelsteig naar links en klimt steil de berghelling op. De route wordt hier ook aangegeven met Monschauer Nationalpark Wanderweg en brengt ons richting Perlenau. We komen langs rotsformaties als Teufelsley en Engelsley met uitzicht over het dal van de Perlenbach. We volgen dit pad zo’n 2 kilometer en dalen dan Bij Schilderstock naar rechts langs rotsen in een steile helling af naar het Perlenbachtal. Zo komen we bij Hotel Perlenau, in 1840 als watermolen voor het verwerken van hout gebouwd en sinds 1930 Hotel en Restaurant.

Deze uitspanning ligt aan de Perlenbach, ooit het leefgebied van de rivierparelmossel. Al in de 14e eeuw wordt melding gemaakt van mosselbanken in de Perlenbach. De parelvisserij is gedurende vele honderden jaren het privilege van de landsheer. In 1668 beslist het hertogelijke hof in Düsseldorf dat het roven van parels uit de Perlenbach verboden is en dat als sanctie hierop de doodstraf staat. De glorietijd voor de rivierparelmossels eindigt als de Fransen in het jaar 1794 de Eifel binnenvallen en de oude feodale rechten teniet doen. Aan het begin van de twintigste eeuw is er van de mosselbanken haast niets meer over en met de bouw van in 1953 het stuwmeer van de Perlenbach is de populatie bijna geheel verdwenen. Vanaf 1991 is er daarom een hulpprogramma voor de rivierparelmossels in het leven geroepen, waarmee natuurbeschermers de laatste rivierparelmossels in de Eifel willen redden.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Perlenbachtaltalsperre
Even voorbij Hotel Perlenau gaan we onder de B258 door en komen aan de stuwdam van de Perlenbachtalsperre, een stuwmeer voor drinkwater van Monschau met een oppervlakte van 15 hectare en een volume van ongeveer 800.000 m3. Dit stuwmeer is tussen 1952-1954 gebouwd en in 1956 in gebruik genomen. De dam heeft een lengte van 120 meter. De wandeling leidt ons deels langs oostelijke oever van het stuwmeer, deels door het aangrenzende bosgebied tot de eerste mogelijkheid dat we linksaf omhoog de heling op kunnen wandelen richting Höfen. Het pad brengt ons door de weilanden naar de eerste huizen van Höfen en wandelen naar links over een stroompje langs het Nationalparktor Höfen, het bezoekerscentrum van Nationalpark Eifel.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Höfen - Trittstrasse Heckenlandschaft
Na het bezoekerscentrum op asfaltweg linksaf de Hauptstrasse volgen en voorbij de Pfarrkirche direct weer rechts de Schiedegasse in. Vervolgens dan op T-splitsing links de Trittstrasse in waarna we een bomenlaantje, de Pferdebahn nemen Hier zitten we midden in het karakteristieke landschap, waar grote, hoge en dichte beukenhagen als erfafscheiding de vaak idyllisch gelegen vakwerkhuizen aan het zicht onttrekken. Zij zijn oorspronkelijk geplant om de huizen te beschermen tegen de koude westenwinden, die mede het ruwe klimaat van de Eifel bepalen. Nu staat deze beukenhagen onder monumentenzorg.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Höfen - Op weg naar het Kluckbachtal
Aan het begin van het beukenlaantje loopt de Heckenweg naar beneden en we steken Wiesengrund over en vervolg even verderop linksaf de Heckenweg in de richting van de beek. Op de splitsing houden we rechts aan en wandelen hoog boven het beekdal naar de bosrand. Hier gaat de route scherp naar links het dal van de Kluckbach in, die we oversteken. Op een breed karrenspoor na de beek linksaf en doorlopen totdat we recht voor ons een weiland zien. Opnieuw moeten we linksaf door het bos naar beneden, een bruggetje oversteken. Nu rechts en direct weer links het Kluckbachtal volgen. Zo bereiken we de Meilerplatz met de Kluckbachhütte, een klein museum met als thema water, bos en wild. Hier wordt ook uitgelegd hoe op deze plek in het Rohrener Wald tot 1925 houtskool wordt gebrand. De door brand verwoeste restanten van wat eens de door het water aangedreven historische zaagmolen Kohlenmeiler, herbouwd in 1995, moet zijn geweest, bieden een trieste aanblik. Hierbij is ook het 200 jaar oude zaagraam, afkomstig uit Mayerhofen in het Zillertal verloren gegaan.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Uitzicht Finkenberg op het dal van de Rur
Bij deze blokhutten op de Meilerplatz steken we links de brug over en vervolgen de route langs de beek. Aan het einde van het beekdal bij de Rur aangekomen, steken we deze niet over maar gaan rechtsaf de Kluckbach over en lopen veder via een steile helling langs Wiselsley. Op de T-splitsing met doorgaand bospad rechts en na 100 meter voor het weiland linksaf. De routemarkering leidt ons om het weiland heen en aan de Rur loopt het pad het bos in. Waar we het bos uitkomen op verharde weg slaan we na 50 m linksaf een graspad in. Opnieuw door het bos volgen we dit pad tot aan de asfaltweg bij Widdau, de K21. We steken de Rur over en wandelen aan die zijde van de rivier de Eifelsteig verder. Meteen passeren we de Belgenbach. Het is klimmen geblazen. We komen langs Uhusley en dalen af naar Finkenberg waar we een prachtig uitzicht hebben op het dal van de Rur. Na 2 kilometer komen we op de asfaltweg L106, waar we linksaf gaan en direct naar 20 meter weer een bospad inlopen. Opnieuw een steile klim!

© L.A.W.V.VIA-VIA
Van Hammer naar Dedenborn
Aan het einde van deze korte klim wijst de routemarkering naar rechts en na opnieuw de L106 te zijn overgestoken volgt een steile afdaling over de Rittweg naar Hammer. Beneden aangekomen even naar links en dan rechtsaf achter de camping langs naar de brug over de Rur. Over de Rur zijn we Hammer meteen ook weer uit langs de camping An der Streng. Rechts een holle weg in, bij het bruggetje de Riffelsbach over en even later linksaf pad in dat tegen de helling op gaat. Dit pad volgen we vanaf hier 2,5 kilometer deels langs weilanden, deels door het bos tot aan Dedenborn, waar we net voor Dedenborn rechts aanhouden en zo grotendeels de bebouwing omzeilen.

Dedenborn ligt op de beboste hellingen in een meander van het Rurdal, waar de een grote bocht naar het noorden maakt en in een soort hoefijzervorm om het dorp heen stroomt. De eerste keer dat hier sprake is van bewoning op deze plek is rond 1557. als de naam van het dorpje wordt genoemd in een lijst van belastingbetalers, welke zich tegenwoordig in het Landesarchief in Düsseldorf bevind. Samen met de rest van het zogenaamde Monschauer Land behoort Dedenborn tot aan het Congres van Wenen (1815) tot het Hertogdom Jülich. Daarna wordt het bij Pruisen gevoegd en behoort tussen 1822 en WOII tot de Rijnprovincie. Tijdens die WOII loopt Dedenborn geen noemenswaardige schade op. Sinds de gemeentelijke herindeling van 14 december 1971 maakt Dedenborn deel uit van de Gemeente Simmerath.

© L.A.W.V.VIA-VIA
Onderweg naar Einruhr
In de Waldstrasse bij nr 35 gaat een voetpad naar rechts en hier lopen we door tot het wegkruis aan onze rechtezijde. Hierop vinden we de tekst: “Ein Vaterunser für Math. Gerhard Joerres, im Alter von 18. Jahren unerwartet am 18. Mai 1897 hier starb”. We nemen langs het kruis het weidepad, dat kronkeld zijn weg zoekt tot in het bos. In het bos wordt het een onverharde bosweg die bijna 3 kilometer hoog boven het dal van de Rur naar Einruhr loopt. Nu en dan hebben we zicht op het einddoel van deze dagetappe: Einruhr. Nog een laatste pittige afdaling brengt ons langs een schuilhut naar de B266 bij de brug over de Obersee in Einruhr.

DAG 4
 Traject: Einruhr - Wollseifen - Vogelsang - Gemünd 21 Km

Deze wandeling is met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard.

Charles Aerssens

KAARTEN

- Wanderkarte Eifelverein 1:25 000, NR. 3 Monschauerland - Rurseegebiet
- Wanderkarte Eifelverein 1:25 000, NR.50 Nationalpark Eifel

GIDSEN:

- Wanderführer Eifelsteig, Hans-Peter Schmitz, Teil 1: Aachen - Blankenheim, ISBN 978-3-921805-565
- Eifelsteig Wanderführer, Christiane Rüffer-Lukowicz, Jochen Rüffer, ISBN 978-3-761622-094
- EifelSteig Schöneres Wandern Pocket, Ulrike Pollert, Wolfgang Todt, ISBN 978-3-934342-286



Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 14-09-2009 door C.P.J. Aerssens