LANGS DE LESSE 1
Traject Anseremme - Station Gendron 10 KM
Herfstvakantie! De gure en herfstachtige weersomstandigheden van de voorafgaande weken beloofden niet veel goeds. Maar ondanks dat waren we weer aan ons Ardennenweekend toe. Al in september had Charles contact gezocht met de familie Daco om het vakantieverblijf “Le Fournil” vast te leggen. Opnieuw wilden de meesten van ons aan het begin van die vakantieweek gaan wandelen. Zo gezegd zo gedaan. Het reserveren van ons knusse verblijf bleek voor de geplande dagen geen probleem te zijn. De familie Daco kende ons intussen al aardig: we vierden dit jaar immers ons eerste lustrum in Laidprangleux.
Tegen negen uur sloten we de deur achter ons van "Le Fournil" en reden richting La Roche, waar onderweg even een tankstop werd gehouden. Hier sloegen we rechts af over de N289 naar Marche-en-Famenne. We zouden immers vandaag een eerste stuk langs de Lesse gaan lopen en hadden Anseremme als startpunt gekozen. Over de autoweg ging het richting Namen en vervolgens naar Dinant. Voor Dinant verlieten we de grote weg en binnendoor via Vêves, waar we een korte stop maakten om het feodale kasteel dat er hoog boven de vallei uitsteekt, op de fotografische plaat vast te leggen, bereikten we het station van Gendron, direct aan de Lesse. Hier op het eindpunt van onze wandeling van vandaag zouden we de auto van Jan achterlaten. En Jan liet voor het gemak ook zijn rugzak maar in de auto, want waarom voor enkel het proviand een rugzak meenemen! Met zijn vijven in de auto van Bert ging het via Hulsonniaux en Falmagne naar Anseremme. Daar parkeerden we de auto bij het plaatselijke stationnetje dat een wat mistroostige en verlaten indruk op ons maakte op deze toch zo zonnige morgen.
Vol goede moed gingen we even na 10.00 uur op pad. Toch was het even zoeken voor we op de gemarkeerde route zaten, maar via het terrein van een groot kannoverhuurbedrijf vonden we het goede spoor. Zo'n anderhalve kilometer hadden we de spoorbaan aan onze rechterkant en zo nu en dan werd de stilte in de natuur verstoord door een voorbijdenderende trein. Daar waar de spoorbaan in een tunnel verdween, kwamen wij op het terrein van een grote Camping. Waar in de zomermaanden zeker volop drukte en vertier zal heersen, was het nu leeg en verlaten. We vonden het een goed moment om een eerste rustpauze in te lassen en wat te eten en te drinken. Het was goed toeven in het warme herfstzonnetje gezeten tegen een grote boom.
Goed uitgerust gingen we na een korte pauze weer op weg, niet wetend welke inspanningen en moeilijke passages ons nog te wachten stonden. We volgden nog steeds min of meer een onduidelijk pad dat direct langs de Lesse liep tot we op een punt kwamen waar een machtige rotspartij ons een verder doorgang onmogelijk maakte. Er zat niets anders op dat via een klim- en klauterpartij door het bos naar boven te gaan in de hoop daar weer een route aan te treffen. We hadden geluk! Nu zagen we de Lesse zo'n 40 meter onder ons liggen en af en toe hadden we een prachtig uitzicht op de vallei waar aan de noordoever het majestueuze Chateau Walzin aan de horizon verscheen.
Toch bleek het nog een hele toer te worden er dichter in de buurt te komen. De weg door het bos werd steeds lastiger te volgen, omgewaaide bomen verhinderden de doorgang en zo waren we gedwongen om opnieuw in zuidelijke richting de helling op te klauteren. Op de kaart was aangegeven dat we daar een open landschap zouden aan treffen. Het bos verlatend kwamen we aan uitgestrekte akkers. Langs de bosrand om zo min mogelijk van de geplande route af te wijken ging het in oostelijke richting. We passeerden twee wildtorens en bij de laatste zag het er naar uit dat we opnieuw konden afdalen naar de Lesse, tenminste als we de woorden van Bert mochten geloven. Charles ging voorop en moest na enkele glijpartijen tot de conclussie komen dat dit onmogelijk en zelfs gevaarlijk was. Er zat niets anders op dan opnieuw omhoog te klimmen tot die wildtoren en weer langs de bosrand verder te lopen tot we uiteindelijk wel een mogelijkheid hadden om via een onduidelijk bospad op een halfverharde weg te komen. Charles was hier op de hoogte met de situatie omdat hij hier al eens geweest was.
Nu liepen we terug naar de Lesse en hadden vanhier een prachtig uitzicht op Chateau Walzin dat goed zichtbaar op een vooruitspringende rotsformatie lag. We namen de draad van de wandeling weer op en volgden de groen-witte markering stroomopwaarts. Over de spoorbrug bij Roche al Pène bereikten we de andere oever en verder ging het door wat moerassig grasland tot we opnieuw bij de volgende spoorbrug kwamen. Ook hier moesten we de Lesse oversteken. We liepen tussen enkele huizen door en langs de Chapelle St. Nicolas van het klein gehucht Chaleux. Weer passeerden de de spoorbaan en werd het tijd voor een laatste pauze. Nog slechts 3 kilometer waren we van ons eindpunt verwijderd. Lekker in gras liggend genoten we van een laatste hapje en drankje en warmden ons aan de laatste schrale zonnenstralen op deze prachtige herfstmiddag.
Nog eenmaal moesten we de spoorbrug over om opnieuw de noordelijke oever van de Lesse te bereiken. Een steilbospad ging na goed 500m over in een halfverharde weg en bracht ons tot bij een soort boskantine waar enkel wandelaars een rustpauze genoten. Hier was ook de toegang tot het Parc National de Haute Rècène van de Gemeente Furfooz. Er was nog slechts een klein stuk te gaan en eenmaal langs de laatste bocht zagen we op afstand de auto van Jan met daarin zijn rugzak al staan. We waren weer bij Station Gendron, ons startpunt van vanmorgen
Terug bij de auto werd het even passen en meten om met onze wandelbagage in te kunnen stappen. De weg naar Anseremme kenden we non van die morgen en binnen no time stonden we weer voor het stationnetje om ons om te kleden en de wandelschoenen en rugzakken op te bergen. Het was inmiddels 16.00 uur geworden en we namen nog even de tijd om in een plaatselijk café een pilsje te drinken. Bij het openen van de deur kwam ons de alcoholdamp al tegemoet. Het was niet bepaald een fris dorpscafé. Aan de bar stonden 2 beschonken types, waarvan er een bij ons de bestelling kwam opnemen omdat de kroegbaas in geen velden of wegen te bekennen was. Hij kwam even later binnen en bracht ons de pilsjes. We bemerkten dat de rekening niet in overeenstemming was met de prijskaart. We besloten hierover geen ophef te maken en gepast te betalen overeenkomstig de prijskaart. Even was er nog enige ophef aan de toog toen er een man binnenstapte en de kroegbaas voor "criminel" uitmaakte omdat hij een beschonken klant in die toestand had laten gaan en niet voorkomen had dat deze in de auto weg was gereden.
Tegen 16.45 uur verlieten we dit dubieuze etablissement en gingen op weg naar huis. We hadden gepland via Namen, Brussel en Antwerpen terug te rijden naar Oosterhout, waar we als afsluiting van onze Ardennen Wandeldagen nog gezamelijk bij "Butler" zouden gaan eten.
Charles Aerssens
Deze wandeling is met de grootst mogelijke zorg samengesteld. Maar ten aanzien van wijzigingen of onvolledigheden in de tekst kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard.
KAARTEN:
- TopoKaart NGI 1:25000, 53/7-8 Hastière - Dinant
- Wandelroute uitgezet in eigen beheer "Via-Via"
Lange Afstand Wandelvereniging "VIA-VIA".
Gegenereerd op 14-12-2000 door C.P.J. Aerssens